Van Piacenza tot Hollywood. Van Rinascente-winkels tot een netwerk van boetieks over de hele wereld. Giorgio Armani is 80 jaar oud, waarin hij een uniek merk van echte Italiaanse kleding creëerde, dat lang een klassieker van de mode is geworden.
Ik vind het leuk, jij vindt het ook leuk. Dit is de favoriete zin van Giorgio Armani, de koning van de mode, die op 11 juli 2014 80 wordt. Ik vind het leuk, jij vindt het ook leuk. Hij herhaalt dit aan zijn collega's, de ontwerpers met wie hij werkt, de vertrouwde managers die hem overal begeleiden. Familieleden en vreemden. Als ik het leuk vind, vind je het ook leuk: Giorgio is geen voorstander van "greige", een mythische niet-kleur tussen grijs en beige. Giorgio Armani is wit of zwart, voor of tegen, in of uit. Op 40 of 80 maakt het niet uit.
Hij werd geboren op 11 juli 1934 in Piacenza: in een tijd dat Italië in de afgrond van het fascisme stortte en de wereld naar de nachtmerrie van de Tweede Wereldoorlog ging. Ros Giorgio in een normaal gezin, studeerde discipline bij zijn vader en grootvader, die hem een sterk karakter gaven, waardoor hij later een stoere en vastberaden ondernemer kon worden. Carrière in de mode voor Giorgio begon met de positie van etaleur in een netwerk van grote winkelcentra La Rinascente. Hij was al ouder dan 40 toen hij zijn eigen bedrijf Giorgio Armani oprichtte met de steun van een constante vriend en metgezel Sergio Galeotti (Sergio Galeotti).
Dit was het begin van een droom, een poging waarbij leeftijd er niet toe doet. Alleen ideeën en moed worden in aanmerking genomen. Samen creëerden ze een energieke, lichtgewicht, moderne uitstraling. Eerst voor mannen, daarna voor vrouwen. Giorgio bezocht destijds alle populaire krantenuitgevers en presenteerde zijn werken aan journalisten voor evaluatie.
In 1980 had hij geluk: hij kreeg een bestelling voor het naaien van kleding voor Richard Gere voor de film "American Gigolo". Dit evenement markeerde het begin van echt succes, gesymboliseerd door de plaatsing van Giorgio Armani op de cover van het tijdschrift The Times in 1982.
In de jaren tachtig consolideerde de stylist zijn succes in de modewereld en verdiende erkenning en populariteit. Tijdens de industriële bloei van de jaren negentig werd Armani eigenaar van veel bedrijven die onder zijn naam producten produceerden. En zoals altijd, op het hoogtepunt van geluk, begint het lot stokjes te slaan: onverwacht sterft Sergio Galeotti, na zoveel te hebben gedaan voor Giorgio en hun gemeenschappelijke oorzaak. Armani praat nooit over deze gebeurtenis, over de pijn en bitterheid van verlies, en het is ten strengste verboden hem ernaar te vragen.
Ondertussen houden veel van zijn bedrijven zich bezig met alles wat op de een of andere manier verband houdt met mode: brillen, ondergoed, panty's, toiletwater, stropdassen, huizen, hotels en restaurants. Giorgio Armani wordt de vierde rijkste man in Italië en een van de vijf beroemdste en rijkste stylisten ter wereld. Hij regelt alles zelf, mist geen naald in het hele ontwerp- en productieproces. Hij kleedt Hollywood-sterren en Martin Scorsese roemt hem in de documentaire Made in Milan ("Made in Milan"). Het verandert het centrum van Milaan in een centrum van mode, stijl, eten, in een hotel naar zijn eigen imago en gelijkenis. Hetzelfde geldt voor New York, Tokyo, Parijs, Londen en Dubai: waar Giorgio verschijnt, wordt alles Armani. Zonder het als en zonder het maar.
In de jaren 2000 sluit Armani en opent nieuwe lijnen, presenteert met trots de Giorgio Armani Privé-collectie van high fashion tijdens zijn wereldtournee, creëert de tentoonstelling Eccentrico (Eccentric) en One Night Only-avonden. Een ander onderwerp voor discussie is het Armani Silos-museum voor merkgeschiedenis, dat volgend jaar wordt geopend in verband met het houden van de EXPO-tentoonstelling in Milaan.
In het afgelopen decennium hebben sommigen Armani ervan beschuldigd haar glans te verliezen. Hierop gromt Giorgio als een leeuw en verklaart dat hij een hekel heeft aan modeshows en hyperbolische kleding aangeboden door andere stylisten: hij is alleen geïnteresseerd in de realiteit, klassiekers, jassen, broeken en hun werkelijke betekenis. Er wordt ook aangenomen dat hij zijn merk verkocht aan de L'Oréal-groep, die Armani ontkent en beweert dat terwijl hij leeft, hij zijn bedrijf, zelfs het kleinste deel, zelfs de naald nooit zal verkopen. Vrijheid boven alles.
Als ik het leuk vind, vind je het leuk, herhaalt hij. Giorgio bracht vrouwen aan de macht door hen kleding te geven die ze nog nooit eerder hadden gedragen. Giorgio bouwde alles vanuit het niets, waardoor een wereld van halftonen ontstond waarin meer tinten zijn dan duizend regenbogen. Armani is bijna het enige echt historische Italiaanse merk. Als ik het leuk vind, vind je het ook leuk: gelukkige verjaardag, Senor Armani. Alles wat je leuk vond, was door iedereen geliefd.
