Campo-plein (Piazza del Campo) in Siena heeft een ongewone vorm en een gecompliceerde geschiedenis.
Geschiedenis van het plein
De vermelding van het gebied in schriftelijke bronnen dateert uit 1169. Toentertijd was Siena een soevereine republiek. Wolhandelaren en bankiers zorgden voor haar economische macht, Siena denarius was een belangrijke Europese munteenheid. En het toekomstige Piazza del Campo was het kruispunt van handelsroutes: naar het zuiden - naar Rome; naar het westen - naar de zee; naar het noorden - naar Florence.
Volgens de annalen hebben de burgers een veld (Campo) vrijgemaakt in de vallei van de drie heuvels bewoond door de gemeenten Castellare, San Martino en Camollia, en hebben het een handelsplaats gemaakt. Dit is hoe het 'veldplein' - Piazza del Campo, oorspronkelijk de vorm had van een trechter omringd door heuvelachtige hellingen. Het hoogteverschil vanaf de randen tot het laagland was 5 meter. Bewoners van rivaliserende gemeenten kwamen hier niet alleen om te handelen, maar ook om dingen op te lossen.
Het record van de bouw van de muur, de grens van twee vierkanten, behoort tot 1193: Piazza del Campo en Piazza del Mercato. De muur veranderde al snel in een "Bolgano" - een munt en Siena gebruiken. De ontwikkeling van de Piazza del Campo wordt geassocieerd met de macht van de "Raad van Vierentwintig" - vertegenwoordigers van de rijkste families van bankiers (Tolomei, Salimbeni, Buonsignori, enz.). Ze waren Ghibellines - aanhangers van keizers in de strijd tegen pauselijk gezag, de bisschop werd uit de stad verdreven.
In het bestuur van de Twenty-Four Council overleefde Siena het "beste uur" van haar verhaal - een overwinning op de eeuwige rivaal Florence in de Slag bij Montaperti in 1260. Maar de eigenzinnige Sienans wierpen deze regering al snel omver. In 1270 kwam de Raad van Negen aan de macht - een partij van Guelph-kooplieden, aanhangers van Florence en pauselijk gezag. Onder hun leiding begon de transformatie van de voormalige Kampo in de regeringszetel en het centrum van het openbare leven van de stad.
In de jaren 1288–1310 werd de Bolgano-missie uitgebreid op de gevel van het Campo-plein en omgevormd tot het paleis van de gemeente (Palazzo Comunale, Palazzo Pubblico). In de jaren 1327-1349 bouwde een toren, tegenwoordig bekend als Torre del Mangia. Gelijktijdig met de bouw van de toren was het plein voor het paleis geplaveid met rode baksteen, verdeeld in 9 sectoren door stroken wit kalksteen. Een waaier van sectoren versmolten tot een enkel punt voor het Palazzo Comunale, en de halfronde omhelzing van het paleis bedekte de rest van het plein. Elke sector vertegenwoordigde een van de heersers van de Council of Nine en was ook een verzamelplaats voor twee van de 17 stedelijke counteras. Straatgemeenschappen - de tegenhangers, die altijd op gespannen voet met elkaar stonden, vernederden hun strijdlust en namen hun plaats in op de Piazza del Campo.
De witte marmeren kapel (Capella di Piazza) verscheen op het plein als dank aan de Maagd van de overlevende stedelingen na de pest in 1348. Tegelijkertijd heeft de gemeenteraad een besluit uitgevaardigd dat de bouw verbiedt van huizen die buiten de lijn binnen het plein uitsteken. De herenhuizen van de adel van Siena omsingelden gehoorzaam de Piazza del Campo en vormden een gelijkmatige cirkellijn met een lengte van 333 meter.
De kerk van Petrus en Paulus, die de harmonie schond, werd afgebroken.
Fontein van vreugde (Fonte Gaia) - de laatste hand aan de schoonheid van het plein. Het is zo genoemd ter nagedachtenis van de gevoelens van de stedelingen die in 1409 een bron van water zagen spatten uit de grond op het plein.
- We raden aan om te lezen: bezienswaardigheden van Siena
Bezienswaardigheden
Elk gebouw op het Piazza del Campo heeft zijn eigen geschiedenis en dient als een noodzakelijk element van harmonie. De dominante functie is het Palazzo Pubblico, dat de stijl, volgorde en sfeer van het hele complex bepaalt. De tweede belangrijkste is de paleistoren.
Tore del Manja
Tore del Mangia (Torre del Mangia) - een toren naast het stadhuis, verrassende moderne bouwers. Met een hoogte van 102 meter en gemaakt van breekbaar materiaal, het staat al 500 jaar en stort niet in. In de annalen van de stad staat dat fortuinmunten aan de basis van het gebouw staan en stenen met inscripties van joodse en katholieke gebeden zijn in de hoeken gelegd - dus donder en bliksem zijn niet eng voor haar.
Het gebouw werd gebouwd in de gotische stijl van rode baksteen, een witte bovenbouw van kalksteen, zoals een kroon, bekroont de structuur.
In 1360 plaatsten de stadsbewoners een klok in de toren en de bel van 6 ton werd meer dan eens veranderd, maar ze bereikten geen duidelijk geluid. Geen geluk met bouwen en met de naam. Haar eerste ranger was een liefhebber van eten en kreeg de bijnaam Glutton. Dus de naar boven gerichte lichttoren werd de "Glutton-toren". Toeristen, die 7 euro hebben gegeven en 400 stappen hebben gebroken, kunnen het golvende Toscaanse landschap en het panorama van de stad bewonderen vanaf een hoogte van 88 meter.
Kapel van Piazza
De sierlijke loggia van Cappella di Piazza aan de voet van de toren is het werk van de handen van drie meesters: de gotische portiek, bekleed met marmer, werd in de 14e eeuw gemaakt door Giovanni di Cecco.
Een eeuw later verschenen bogen en kolommen in renaissancestijl, versierd met het fijne sculpturale werk van Antonio Federigi; 100 jaar later werd de kapel versierd met een fresco van de Madonna met kind en God de vader door Antonio Bazzi.
Fontein van vreugde
In 1419 werd de bouw van een watervoorzieningssysteem in Siena voltooid. Via vele kilometers ondergrondse kanalen stroomde water de Piazza del Campo binnen en werd door een fontein uit de grond geslagen. Fonte Gaia - Fontein van vreugde. Nu is op deze site een met marmer omzoomd zwembad van Jacopo della Quercia gebouwd. De zwembadwanden zijn versierd met bas-reliëfs van de Maagd, de bijbelse composities "Creation of Adam", "Expulsion from Paradise" worden aangevuld met heidense motieven van het voeden van Romulus en Remus Rhea Sylvia. Beelden van wolven en leeuwen gieten hagelslag uit hun mond.
De stedelingen waren opgetogen over het werk van de beeldhouwer, achter hem stond de naam Jacopo della Fonte. Om het waardevolle werk van de meester te behouden, werd ze in een museum geplaatst en bleef er een kopie op het plein staan.
Huis van adel
De paleizen van de adellijke families van Siena Piccolomini, Saranchini, Buonsignori draaien rond het Campo-plein en vormen de decoratie ervan. Opvallend is het huis van Sancedoni (Palazzo Sansedoni).
Het terracotta gebouw, in de beste tradities van Siena Gothic, verenigde de vijf huizen van adel, en de brede gevel bleek met een sierlijke kromming die de afronding van het plein herhaalde. De architecturale stijl van het Sancedoni-paleis is opvallend vergelijkbaar met het Palazzo Pubblico, de hoge toren boven het Sansedoni-paleis moest de Torre del Mangia in evenwicht brengen, maar om veiligheidsredenen moesten ze het inkorten.
Palio Racing
Een echo van de passies die in de middeleeuwen op het Piazza del Campo woedden, is de Palio - paardensportcompetitie tussen de tegenstellingen van 2 juli en 16 augustus. Elke teller heeft, net als een kleine staat, zijn eigen wapen, vlag, bondgenoten en tegenstanders. Ze bereiden zich voor op de races, alle zomerdeelnemers in middeleeuwse kostuums houden drumprocessies met vlaggen langs de straten van Siena en eindigen ze aan de genade van Campo. Paarden en ruiters zijn gezegend met paardenraces in de kerken van Peter en Paul.
Op Palio's Day verzamelen tienduizenden fans zich binnen het plein (de capaciteit is 40.000 personen) voor een paar minuten spectaculair spektakel: elke deelnemer moet drie keer rond het plein gaan - slechts 1 km - en de finish bereiken. Renners winnen niet (rivalen kunnen elkaar op alle mogelijke manieren afwerpen), maar paarden, zelfs als ze zonder renners aan de finish komen.
De grootste schande is degene die op de tweede plaats komt. De winnende contrad ontvangt 250 duizend euro als een prijs, zijn vlag hangt op het plein tot de volgende race. En Campo Square keert terug naar zijn ontspannen leven.
De tijd kan zijn stempel drukken op de gebouwen van het Piazza del Campo, maar het kan de harmonie niet vernietigen waar iedereen die aan de macht komt in valt. Bewondering waardig zijn de meesters die een architectonisch meesterwerk hebben gemaakt op basis van de ruwheden van het gebied.
