Slavernij van het oude Rome is een van de donkere pagina's in zijn geschiedenis, een controversieel deel van het sociale leven van verschillende eeuwen voor Christus. Maar modern 'werk' komt grotendeels voort uit de 'slavernij' van die tijd, en de meeste beroepen ontstonden onder het slavenstelsel. Slaaf - vrije arbeid, losse verandering, een teken van voorspoed en macht van de eigenaars.
Slavernij droeg bij tot de bloei van het oude Rome en zijn instellingen, en onmenselijke behandeling van gebonden mensen werd als de norm gezien. Wreedheid werd gemeengoed in het oude Rome - zo werden motivatie, gedrag en relaties tussen meesters en slaven gereguleerd.
Hoe was het leven in slavenboeien?
Historici zijn geneigd dat te geloven slaven waren eigendom van vele rijke en invloedrijke burgers van het oude Romedat een groot percentage van de bevolking van het Oude Romeinse Rijk slaven en hun nakomelingen zijn. Geheime mensen hadden posities en plichten in alle geledingen van de samenleving van die tijd - van het meest vuile werk in stallen en slachthuizen tot opzichters in gevangenissen, stewards in de kamers van edelen en opvoeders van hun kinderen. Opgeleide slaven waren bedienden, leraren en vertalers.
Slaven hadden geen staatsburgerschap en bezittingen, maar periodiek gaven de slaveneigenaren hun gulle arbeiders genereus en stelden ze toe dat slaven concubines (seksuele slaven) of gezinnen hadden. Ze kunnen hen geld en persoonlijke spullen geven voor hun trouwe dienst of in gevallen van bescherming die een risico voor hun leven inhoudt.
Een humane houding, normale kleding en voeding, de noodzakelijke behandeling - de ongehoorde vrijgevigheid van de eigenaars.
Soms slaven slaagden erin om een aanzienlijk bedrag te sparen om af te betalen en vrij te leven. Dus ontstond er een speciale klasse van voormalige bondgenoten of 'vrijgelatenen' - een laag tussen de vrije en slaven, maar ze hadden nog steeds bijna geen rechten.
Het leven van een slaaf was moeilijk, saai en eentonig, direct gerelateerd aan de bezetting of mate van verantwoordelijkheid. De meer begaafde slaven kregen ambachten of kunst, terwijl de sterke fysieke het zwaarste werk deden - het waren gladiatoren of schildknapen van krijgers.
De dood van een slaaf maakte niemand van streek - in plaats daarvan namen ze anderenVaak was het winstgevender. Maar de nieuwkomers moesten in strakke kaders en zware boeien worden gehouden, zodat ze geen bedreiging vormden voor de eigenaren.
Het was verboden slaven te doden, maar het was mogelijk om te verkopen, te doneren, zware boetes werden opgelegd voor verwondingen en zelfverminking. Melaatsen, kreupelen, zwakke en terminaal zieke slaven werden bevolen om naar het afgelegen eiland Aesculapius te worden gebracht om 'vrij te sterven'.
Slaven en slaven werden verdeeld in kasten:
- Familia rustica (bedienden in het huis);
- Familia urbana (voor stadswerk);
- Managers (bevoorrecht);
- Servi privati (privébezit);
- Servi publici (voor openbare en stedelijke werken).
Niet alle slaven droegen boeien, maar ze werden een symbool van slavernij voor altijd. Een ander teken is een doorboord rechteroor met een ronde oorbel. Soms verkochten ze zichzelf vrijwillig in slavernij, omwille van voedsel, en vervolgens met getuigen van de slaaf of slaaf doorboorden ze het oor met de priem naar de deur en trokken aan de ring. Zo'n slaaf zou op zijn verzoek na 7-10 jaar worden vrijgelaten, maar dit was uiterst zeldzaam.
Ze verkochten hun kinderen, mooie meisjes en mooie jonge mannen die gewend waren aan prostitutie in slavernij. Maar ze konden een terminaal zieke slaaf of de ouderen vrijgeven of verdrijven, die een last in het huis werden - zo waren de gewoonten van het oude Rome.
Sommige moderne namen en beroepen deden zich in die dagen voor. Een rekenmachine is bijvoorbeeld een wiskundeleraar en een grammaticus is een leraar taal en geletterdheid. Medeklinker met de onze en bibliothecarius - bibliothecaris, cocus - kook, kook.
Bronnen van slavernij - waar kwamen de slaven vandaan?
Gevangen krijgers en gevangen slaven tijdens de campagnes van de veroveraars op aangrenzende landen zijn de belangrijkste bron van levering van slaven aan slavenmarkten. Daarom waren het vooral buitenlanders, uit verschillende lagen van het leven, tot heersers van verschillende rangen.
Oude historici schreven dat gevangenen uit de hele Middellandse Zee, Noord-Afrika en het Midden-Oosten naar het Romeinse rijk werden gebracht. Elke buitenlander werd als raciaal inferieur beschouwd, maar de burgers van Rome hadden de grootste rechten en voorrechten.
Andere bronnen van slavenvangst:
- Slachtoffers van piraten (diefstal in kombuizen) en scheepswrakken;
- Chronische schuldeisers (bepaald door de rechtbank), die samen met slaven vele jaren schulden moesten aflossen - schuldslavernij;
- Maxima capitis diminutio - veroordeeld voor ernstige misdaden (slaven in gevangenissen, kombuisroeiers, steengroevewerkers);
- Vluchtelingen uit andere landen na honger en natuurrampen;
- Kinderen geboren uit concubines en slaven zijn klassieke slavernij.
Handelsslaven waren winstgevend, transacties werden belast en het was een lucratief artikel van de stadskas. Onderworpen, speciaal opgeleide en opgeleide slaven die verschillende talen kenden, waren meer waard. De prijzen voor hen zijn constant veranderd. Zoals bekend is uit de Bijbel, voor Jezus (een vrije prediker) gaven de Farizeeën Juda respectievelijk 30 stuks zilver, een slaaf is goedkoper. Maar dit is binnen het Romeinse rijk en in Rome zelf werden de gevangenen, gezien de levering, vele malen duurder.
In de 4e eeuw BC de Romeinen keurden de "Wet van Petelia" goed, die de slaven van hun medeburgers, de inwoners van Rome, verbood. Volgens een andere wet werd een vrije vrouw die vrijwillig een relatie aangaf met een slaaf die ze leuk vond, een slaaf.
Statistische referentie:
- Slechts 209 v.Chr 30 duizend inwoners van Puglia werden verkocht in Rome;
- In 167 v.Chr 150 duizend werden geïmporteerd uit Griekenland en Macedonië;
- 146 v.Chr meer dan 50 duizend inwoners van Korinthe en Carthago werden gevangen genomen;
- Bijna 1 miljoen Galliërs werden gevangen genomen tijdens de campagnes onder Julius Caesar in de jaren 58-50. BC;
- Inwoners van veel steden uit Spanje vielen in de 1e eeuw op de slavenmarkten van Rome. BC;
- Onder keizer Troyan voegden de Daciërs (Roemenen) aan de lijst van slaven toe - nog eens 50 duizend.
Na verloop van tijd raakte de slavernij in verval, werd een rem op de ontwikkeling van de samenleving en werd omgezet in feodale relaties.
Rise of the Slaves
Oorlogen en opstanden van slaven werden niet alleen een schok voor het bestaande systeem, maar ook een bedreiging voor de sociale structuur van de late Romeinse Republiek. De grootste van hen:
- Eerste Siciliaanse opstand, 135 v.Chr - 132 v.Chr., De leiding van Eunus en Cleon op Sicilië;
- Tweede Siciliaanse opstand, 104 v.Chr - 100 v.Chr., Geleid door Salvius Tryphon en Athenion;
- Opstand van Spartacus (74 v.Chr. - 71 v.Chr.) Italië.
Spartacus (Spartacus of Σπάρτακος) is de beroemdste persoon onder de leiders van de rebellen die in opstand kwamen voor sociale rechtvaardigheid en de afschaffing van de slavernij. Hij was een fysiek sterke en goed opgeleide gladiatorslaaf, een voormalige krijger uit Thracië. Zijn geïmproviseerde leger slaagde erin een reeks verpletterende slagen toe te brengen aan de Romeinse legioenen van het consulaire leger. Er zijn veel literaire werken geschreven over de Spartak-opstand, verschillende filmversies zijn opgenomen.
Het beeld van Spartak staat in het Louvre (Parijs), in Odessa (de moderne versie) op de Italiaanse Boulevard en tegenover het gelijknamige Spartak-stadion in Tushino (Noordwestelijk district van Moskou).
