Perugia (Perugia) - de hoofdstad van Umbrië (Umbrië) - een bergachtig gebied dat geen toegang heeft tot de zee. Italiaans Sparta, streng en oorlogszuchtig, was eeuwenlang Perugia en dit werd weerspiegeld in zijn uiterlijk. Er zijn geen luxe herenhuizen en zonovergoten pleinen. De heersers van de stad, enthousiast over militaire confrontaties, waren niet in staat sieraden te dragen.
Smalle straatjes, stenen muren van huizen die erboven hangen, eindeloze bogen, steile afdalingen en scherpe bochten geven de stad een onheilspellende smaak. Maar zodra je de open lucht in gaat, begint Perugia te boeien met een breed panorama van bergvalleien en de laconieke schoonheid van paleizen en tempels. De bezienswaardigheden zijn de annalen van de Italiaanse cultuur, die jongeren uit verschillende landen leren kennen aan de Universiteit van Perugia voor buitenlanders (Università per Stranieri di Perugia).
Etruskische monumenten
Het versterkte Etruskische fort op een heuvel van 450 meter hoog was al bekend in de 4e-3e eeuw voor Christus. Er blijft zelfs vandaag nog iets over van zijn krachtige vestingwerken.
Etruskische boog
Overleven in onze tijd Boog van de Etruskische poort (Arco Etrusco o di Augusto) - bewijs van de hoge bouwcultuur van de oude mensen in Italië: twee rijen gewelfde plafonds worden aan elke zijde ondersteund door krachtige torens van ongemerkte travertijn - lokale bouwsteen.
In de oudheid had het fort zeven van dergelijke poorten, dikke muren en was onneembaar. Lucius, de broer van Mark Anthony, rekende hierop toen, in 40 v.Chr hier verdedigd tegen Octavianus Augustus. Meer dan zes maanden duurde het Etruskische fort, maar werd ingenomen door de Romeinse legionairs en meedogenloos verbrand.
Later stond de Romeinse keizer het herstel van de stad toe, maar op voorwaarde dat hij eeuwenlang een vernederende naam aanvaardde: Augusta Perusia (verbrand door Augustus. Perusia - Per-ussere - verschroeid, verbrand). De woorden waren gestempeld op de boog en op de bewaarde poort van Porta Marzia.
Porta Marcia
Het lot van de laatste poort van het Etruskische fort hing in evenwicht; in de 16e eeuw maakten de inwoners van Perugia een andere heerser, paus Paulus III, woedend. Met de woorden: "Als de rebellen niet naar de gevangenis gaan, gaat de gevangenis zelf naar de rebellen", beval hij het bouwen van muren rond de stad.
De poorten van Port Macia bemoeiden zich met de bouw, ze wilden ze vernietigen. Alleen dankzij de inspanningen van de meester Antonio da Sangallo werd het relikwie bewaard en ingebouwd in de nieuwe stadsmuur.
Bron van de Etrusken
De Etruskische put (Pozzo Etrusco) werd tot op een diepte van 40 m in rots geslagen en geconfronteerd met travertijn. Hij voorzag de hele stad van water uit ondergrondse bronnen. Vandaag kun je de natte en gladde treden in de put afdalen, het water zien en opnieuw bewonderen hoe zo'n structuur in de 3e eeuw voor Christus had kunnen worden gemaakt. De bron bevindt zich op de Piazza Danti.
Crypte van Volumni
De crypte van Volyumni (Ipogeo dei Volumni) is een oude begraafplaats, die dateert uit de III eeuw voor Christus. Een trap naar de crypte leidt steil ondergronds en rust tegen de poort, waardoor u de versierde hal met verschillende deuren kunt bekijken. Bij de ingang aan de rechterkant is een Etruskische inscriptie.
Volgens de vermeende decodering is dit de ingang van de crypte van de Etruskische patriciërs van Valyunmi. Het is een ruime hal met cellen en urnen, in een van hen - de oudste - liggen de overblijfselen van de stichter van de clan - Arunt. De urn is versierd met gevleugelde wezens die de Paradijspoort bewaken. Een rituele ondergrondse begrafenis bevindt zich via Assisana, 06135 Ponte San Giovanni /.
Chippo di Perugia
"Cippo Perugino" (Cippo Perugino) artefact van het Archeologisch Museum van Umbrië. Het is een steen - een grenspijler die de bezittingen van twee Etruskische families verdeelt. Het opschrift is van waarde: de langste tekst van Etruskisch schrift die tot ons is gekomen.
Etruskische letters worden nog steeds als ongelezen beschouwd, Italiaanse wetenschappers karakteriseren ze als mystiek, gecodeerd door de niet-ingewijden. Terwijl vertegenwoordigers van de Russische Etruscologie een ontsleuteling geven van mysterieuze teksten op basis van de Oud-Russische taal, en behoorlijk succesvol. Museumadres: Piazza Giordano Bruno, 10. Openingstijden: van 08:30 tot 19:30 uur.
Monumenten van christelijke cultuur
Sinds de 4e eeuw na Christus heeft de cultuur van Perugia christelijke kenmerken verworven die zijn belichaamd in de resterende monumenten.
Kerk van Sant'Angelo
Kerk van Sant'Angelo (Chiesa di Sant'Angelo) - Aartsengel Michael - de allereerste christelijke kerk in de stad en een van de oudste van de overgebleven in Italië. Inwoners van de stad noemen het liefdevol Tempietto (baby tempel). Gebouwd in de 5e-6e eeuw, heeft het de kenmerken van een puur Romaanse stijl: krachtige ronde ramen zonder ramen, een massieve trommel en een kruising van een squat-structuur. Binnen is een overdekte arcade van de kolommen van de Corinthische orde.
Kolommen van verschillende grootte en kleuren, blijkbaar verzameld uit heidense gebouwen. Later bevestigde kapellen gaven de tempel de vorm van een kruis. Fans van geheimen en mysteries zien in het cultus-teken van Venus (pentagram) op de buitenmuur, de kruisen van de Tempeliers in de kathedraal, het verband met de magie en mystiek van de oudheid en de middeleeuwen.
Kerk van San Pietro
De kerk van San Pietro (Chiesa di San Pietro) werd gebouwd in de X eeuw op de plaats van de oude kathedraal - de vroegste residentie van de stadsbisschop. Rond San Pietro werd een klooster gevormd, gesticht door een vrome inwoner van de stad - Pietro Vincoli. Het lot van het klooster is niet eenvoudig: de inwoners van de stad verbrandden het voor de loyaliteit van de monniken aan de paus, de Fransen sloten het in de 19e eeuw tijdens hun heerschappij in Italië. Maar het klooster werd gerestaureerd en versierd met de beste kunstenaars van de stad. Op het portaal van het klooster waren prachtige fresco's uit de 15e eeuw, aan weerszijden van de ingang is er een elegante overdekte colonnade - een klooster.
De veelzijdige gotische klokkentoren van de 15e eeuw verheft zich boven het klooster en de stad. Binnen in de tempel is prachtig: de arcades van kolommen van grijs marmer verdelen het in drie beuken, bijbelse landschappen, een schilderij gewijd aan de Orde van St. Benedict, mozaïek op het plafond, werken van Perugino, Vasari en andere kunstenaars. De troon is versierd met sculptuur en halfedelstenen, bewerkte houten koren met inleg worden beschouwd als de mooiste in Italië. Nu in het klooster is de Faculteit Landbouw van de Universiteit van Perugia. Adres: Via Borgo XX Giugno, 74, 06126. Openingstijden: 8:00 - 12:00; van 16:00 tot zonsondergang.
Kapel van San Bernardino
De San Bernardino-kapel werd gebouwd ter nagedachtenis en dankzij de inwoners van de stad voor de rondtrekkende prediker van San Bernardino. Zijn verschijning in de stad werd tot rust gebracht door de meest gewelddadige passies, de vijandschap tussen rivaliserende familieclans nam af. Toen de heilige boos was, was het jammer, de tijd kwam voor berouw. Maar de prediker verliet de stad. het staakt-het-vuren eindigde en de inwoners namen de gebruikelijke intriges over. Dus deze kapel herinnert ons eraan hoe ver mensen zijn verwijderd van heilige liefde. Adres: Piazza S. Francesco, 06123
Capella di San Severo
De Capella di San Severo, klein, elegant, maar van buiten onopvallend, is de bewaker van een meesterwerk van twee genieën: leraar Perugino en student Raphael. De jonge Rafael begon het bovenste gedeelte van het fresco "Trinita e santi", maar maakte het niet af.
Na zijn dood voltooit de 70-jarige Perugino het werk, wat de kenner van het schilderen een prachtige gelegenheid geeft om de stijl van twee briljante kunstenaars te vergelijken. Adres: Piazza Raffaello, 06122. Openingstijden: 10:00 - 13:00; 14:00 - 18:00; Maandag, 12/25 en 1.01 - werkt niet.
Basiliek van San Domenico
Het meest grandioze gebouw in de regio is de basiliek van San Domenico (Basilica di San Domenico), de vernietigde structuur van de 14e eeuw werd in de 17e eeuw gerestaureerd met barokke elementen. Twee elementen blijven over van de oorspronkelijke verschijning van de basiliek: een overdekte kloostergalerij en een gotisch venster van indrukwekkende grootte over de koren - de derde grootste gotische kathedraal ter wereld.
De 126-meter klokkentoren (1454-1500) moest worden ingekort tot 100 m om de structuur stabieler te maken. In de basiliek is de grafsteen van paus Benedictus XI, vergiftigd in de stad door tegenstanders van pauselijke invloed in 1304. Een altaar, koren met houtinleg, een 16e-eeuws portaal en een barokke trap sieren de kathedraal tot op de dag van vandaag.
Kathedraal van San Lorenzo
De kathedraal van San Lorenzo bevindt zich aan de noordkant van het belangrijkste stadsplein en is gewijd aan de beschermheiligen Saints Lorenzo en Ercolano van de stad. De bouw duurde bijna 150 jaar (1345-1490) Twee kenmerken onderscheiden de Duomo van Perugia van de belangrijkste kathedralen van andere steden.
De kathedraal kijkt uit over het centrale plein van de stad, niet met een gevel, maar met een linkermuur.De muurdecoratie van de hoofdkathedraal met witte en roze marmeren decoraties is nog niet klaar, blijkbaar hebben de inwoners van de stad belangrijkere activiteiten.
Over het algemeen is de kathedraal een strikt gotisch gebouw met de toevoeging van elementen van latere stijlen. Alle hoofdelementen van de buitenkant bevinden zich op de linkermuur.
Loggia Braccio da Montone (Braccio da Montone) - draagt de naam van de ondertekenaar van de stad, een lid van de burgeroorlog, die blijkbaar de bouw heeft gefinancierd. De loggia is het enige element dat overbleef van de residentie van de stadsbestuurder (podesta) die in 1524 werd verbrand. Onder de loggia zijn de overblijfselen van een oude vestingmuur en de "Stone of Justice" (Pietra della Giustizia). Het was in reliëf met een plechtige tekst dat de inwoners van de stad niet langer schulden hebben aan de overheid - en de datum: 1264. De loggia is gemaakt in de stijl van de vroege Renaissance.
Het standbeeld van paus Julius III verscheen aan de muur van de kathedraal in het midden van de 16e eeuw; het was vooral geliefd bij de inwoners van Perugia voor het terugbrengen van de stad naar zelfbestuur.
De stoel voor de preken van St. Bernardino, gemaakt in de stijl van cosmatesco - sieraden gemaakt van marmeren chips en antieke mozaïeken.
Er is een legende over hoe de schutter ten onrechte een granaat op de kathedraal afvuurde en vervolgens plaatste hij een houten kruisbeeld uit de 16e eeuw met een teken van berouw.
De klokkentoren van de kathedraal werd gebouwd in het begin van de XVII eeuw, en de decoratie van het hoofdportaal behoort tot de barokke stijl (1729) .In de tempel zijn waardevolle werken van juweliers, houtsnijders, schilders. Onder de overblijfselen - de overblijfselen van pausen begraven in de stad, de iconen van de Maagd en het Glazen Kruisbeeld - de herinnering aan de Salt Riot, die het leven van de stad in 1540 dramatisch veranderde.
Seculiere monumenten
Prior Palace
4 november herdenkt Italië al diegenen die zijn gevallen voor hun vaderland - Dag van de nationale eenheid en de strijdkrachten. Het centrale plein van Perugia - Piazza IV Novembre is gewijd aan dit evenement. Aan de zuidkant stijgt het paleis van Priorov (Palazzo dei Priori), het zakelijke centrum van de stad. Priors zijn vertegenwoordigers van adellijke families die het leven van Perugia regeerden. De bouw van het gebouw ging door in de XIII-XV eeuw, het heeft een gotische uitstraling.
De toren moest de toegang tot het overheidsgebouw besturen. De symbolen van Perugia pronken op het hoofdportaal: een griffioen en een leeuw - een teken van het behoren tot de Guelph-partij - aanhangers van de pausen in de strijd voor seculiere macht. De voorafgaande vergaderruimte is beschilderd met fresco's, waaronder twee fresco's van Perugino. Tegenwoordig zit de gemeenteraad in een ander gebouw en is het Priori-paleis het grootste museum geworden - de Nationale Galerij van Umbrië, die het briljante werk van schilders presenteert - inwoners van Umbrië.
Van bijzonder belang in het leven van de stad is de trap (le scalette) van het paleis, op de trappen waar studenten en jongeren aan het einde van de dag samenkomen, muziek speelt, vakantie wordt gevierd.
Maggiore-fontein
De Fontana Maggiore werd opgericht in 1277-1278 ter ere van de voltooiing van de bouw van het aquaduct - het watervoorzieningssysteem dat de stad van water voorzag. De perceptie van gewone mensen in Perugia verschijnt in reliëfs, ze versierden twee enorme schalen van de fontein: de plots van het Oude en Nieuwe Testament, scènes uit de seizoenen, personages van fabels en mythen worden hier gepresenteerd in het bekwame werk van beeldhouwers.
De compositie wordt bekroond met bronzen figuren van nimfen - Mercy, Faith and Hope.
Rocca Paolina
Paul's Fortress (Rocca Paolina) herdenkt het brute bloedbad van paus Paul III over de opstandige Perugia. Tot 1540 steunden de inwoners van de stad het beleid van de pausen, betaalden regelmatig belastingen aan de schatkist van het Vaticaan, veel pausen vonden hun toevlucht in de stad en de laatste toevlucht. Voor dergelijke loyaliteit had de stad het voorrecht van zelfbestuur. Maar in het midden van de 16e eeuw, met de introductie van een nieuwe belasting, brak de Salt Riot uit in Perugia. Pauselijke troepen kwamen de stad binnen, verwoestten het hele district van de stad, verwoestten de huizen van de belangrijkste rebellen, kerken, kloosters.
Het materiaal van de vernietigde gebouwen werd gebruikt om een nieuw fort te bouwen - Rocca Paolina. De pauselijke legaat werd bezet door het Prior Palace - zelfbestuur was voorbij. Tegenwoordig bevindt zich in het fort een historisch en kunstmuseum. Er is ook een monument voor de verenigende koning van Italië, Vittorio Emanuele II.
Monumenten en bezienswaardigheden van Perugia - een onschatbare schat aan Italiaanse cultuur.
