Turijn is een stad waar koningen werden geboren, leefden en stierven. Daarom zijn er onder de attracties veel koninklijke woningen, prachtige kastelen, musea, kunstgalerijen. Hier zie je de wapens van de Savoyaardse koningen, de kerk in de vorm van het oude Romeinse pantheon, een gebouw dat lijkt op een synagoge, afgebeeld op een munt in twee eurocent. En in een van de katholieke kerken is een van de beroemdste christelijke heiligdommen opgeslagen - de lijkwade van Turijn.
Waar is
Turijn ligt in het noordwesten van Rome (Roma) op een afstand van 522 km en is het administratieve centrum van Piemonte (Piemonte). De stad ligt in de buurt van de westelijke Alpen (Alpi Occidentali), waar de Dora Riparia (Dora Riparia) uitmondt in de rivier de Po (Po). Op de geografische kaart kan het worden gevonden op de volgende coördinaten: 45 ° 04 'noorderbreedte, 7 ° 42' oosterlengte.
Het gebied van de stad is 130 km ^ 2, er wonen meer dan 900 duizend mensen. Dankzij dit staat Turijn op de vierde plaats in Italië qua bevolking.
Het historische centrum, met een oppervlakte van meer dan vier vierkante kilometer, was vroeger omringd door muren. Ze zijn al lang gesloopt, dus men gelooft dat het grondgebied beperkt is tot de lanen Corso San Maurizio, Corso Regina Margherita, Corso Bolzano, Corso San Martino en Corso Vittorio Emanuele II. Vanaf de zuidoostkant rust de cent op de rivier de Po.
Piazza Castello
Het centrale plein van Turijn is Piazza Castello: Het is herhaaldelijk de locatie geworden voor belangrijke evenementen. Tijdens de Olympische Winterspelen 2006 werden hier dus Olympische kampioenen en prijswinnaars uitgereikt.
Castello Square heeft een lange geschiedenis, dus er zijn veel interessante bezienswaardigheden. Hier ziet u een middeleeuws fort met een kasteelgevel (Palazzo Madama), Reggio Theater (Teatro Regio di Torino), het huis van de prefectuur met een overdekte galerij. The Armory (L'Armeria Reale) herbergt de grootste collectie pantsers en wapens in Europa. In het midden van het plein zijn vier fonteinen gemonteerd die de grond raken.
Piazza Castello heeft drie grote monumenten:
- Ruitermonument voor de ridder van Italië (Monumento equestre al Cavaliere d'Italia);
- Monument voor de gezant van het Sardijnse leger (la Statua dell'Alfiere dell'Esercito Sardo) - gebouwd voor het paleis van Madame in 1859 vóór het begin van de Tweede Onafhankelijkheidsoorlog;
- Monument voor generaal Duke Emanuele Filiberto (Emanuele Filiberto) - achter het paleis van Madame geplaatst.
Via Palazzo di Citta '4 begint vanaf Piazza Castello vanaf de zijkant van het Koninklijk Plein, hier is de koninklijke hofkerk van St. Lawrence (Chiesa di San Lorenzo).
Vier hoofdstraten van Turijn grenzen aan Piazza Castello. Onder hen is de Via Garibaldi, waarvan de lengte 963 m is. Hoewel het niet de langste voetgangersstraat van Europa is, staat het stevig op de tweede plaats. Koninklijk plein (Piazzetta Reale), waar het Koninklijk Paleis (Palazzo Reale) zich bevindt, grenst aan Piazza Castello.
Madame's Palace
Het centrale gebouw van het plein is het Madama-paleis (Palazzo Madama e Casaforte degli Acaja). De geschiedenis begint in de XIII eeuw, toen een fort werd gebouwd op de plaats van de oude stadspoort. Na honderd jaar werd het fort uitgebreid, kreeg het een rechthoekige vorm en rustte het de binnenplaats uit. Vier hoektorens en een overdekte galerij verschenen.
Tot het einde van de XV eeuw. het kasteel behoorde tot het geslacht Acaja (de jongste tak van de Savoy-dynastie). Toen de Akayo-clan ophield te bestaan, gebruikten vertegenwoordigers van de Savoye-dynastie het monument als pension. Koning van Frankrijk Charles VIII (Carlo VIII) verbleef hier bijvoorbeeld tijdens een campagne tegen het Koninkrijk Napels (regno di Napoli). Ook werden er festiviteiten gehouden in het kasteel, waarbij de lijkwade van Turijn werd tentoongesteld.
Het kasteel dankt zijn naam aan twee eminente inwoners die hier in hun tijd woonden. Aan het begin van de zeventiende eeuw. Maria Cristina di Borbone-Francia vestigde zich hier, in de volgorde waarvan het kasteel werd gereconstrueerd. Zestig jaar later vestigde Maria Giovanna Battista di Savoia-Nemours, een andere invloedrijke vrouw in Turijn, zich hier.
In de XVII eeuw sommige delen van het fort werden ontmanteld of verborgen, waaronder de oude ophaalbrug. Tegenwoordig ziet het kasteel er ongebruikelijk uit. Aan de ene kant staat een monument voor hem, fonteinen zijn gebroken, banken zijn geïnstalleerd. Er zijn ook kolommen, balustrades met beelden en bloempotten. Aan de andere kant van het paleis herinneren twee ronde donkerbruine torens aan de zijkanten van het gebouw aan het oorspronkelijke doel van het kasteel, aan de bovenkant waarvan mazen zichtbaar zijn. Over de gehele hoogte van de torens en de gevel zijn kleine openingen zichtbaar waar zwaluwen nestelen (de stedelingen noemden het huis "de schuilplaats van zwaluwen").
Nadat het kasteel naar de stad was verhuisd, huisvestte het een astronomisch observatorium, een kunstgalerij. Op verschillende momenten was het huis de zetel van de regering, de rechtbank, het parlement. Nu is hier een museum voor oude kunst.
Koninklijk theater
Het Koninklijk Theater (Teatro Regio di Torino), hoewel het wordt beschouwd als een van de oudste operahuizen van het land, dateert eigenlijk uit een eeuw: het oude gebouw werd in 1936 door brand verwoest en het duurde veertig jaar om het te reconstrueren. Niettemin Turken zijn trots op het theater en noemen het koninklijk.
De bouw van het eerste gebouw op Piazza Castello begon in 1738 in opdracht van de hertog Carlo Emanuele III van Savoye (Carlo Emanuele III di Savoia). Het theater werd in recordtijd gebouwd: de opening vond twee jaar later plaats. Het was een prachtig gebouw met 2500 zitplaatsen, die zich op vijf niveaus bevonden. Teatro Regio was populair en bij de opening van elk seizoen creëerden ze twee operaseries (opera seria).
In 1792 werd het Koninklijk Theater gesloten en zes jaar later geopend, toen de stad werd bezet door de troepen van Napoleon Bonaparte (Napoleone Buonaparte). Het repertoire was aangepast aan de smaak van het Franse publiek en Bonaparte bezocht het theater drie keer.
In 1870 werd Teatro Regio gemeentelijk. Vijfendertig jaar later onderging het een serieuze reconstructie: de vierde en vijfde lagen verdwenen, het amfitheater breidde zich uit. Toen de Eerste Wereldoorlog begon, werd het operagebouw gesloten en na het einde ervan geopend - in 1919 brandde het theater in 1936 bijna volledig af: alleen de gevel bleef over.
De opening van het nieuwe gebouw vond plaats in 1973. De gevel van de achttiende eeuw werd bewaard, terwijl de binnenkant van het gebouw voldoet aan de eisen van de moderne kijker. De zaal voor het publiek had de vorm van een ellips en is ontworpen voor 1750 zitplaatsen.
Royal Armory
The Royal Armory (L'Armeria Reale) heeft een van de rijkste collecties oude wapens en wapenrusting. Het Arsenaal bevindt zich op Piazza Castello tussen de prefectuur en het Koninklijk Paleis op het aangrenzende plein (het maakt er deel van uit, dus een kaartje voor een bezoek aan het kasteel omvat een bezoek aan de wapenkamer).
Het idee om een arsenaal te maken kwam van de koning van Sardinië, Carlo Alberto di Savoia, en in 1837 vond de ontdekking plaats. Onder de exposities van het museum zijn niet alleen de wapenrusting en wapens van middeleeuwse ridders en latere tijden, maar ook de middelen voor verdediging en aanval die werden gebruikt door mensen uit het stenen tijdperk.
Hier zijn opgeslagen wapens die toebehoorden aan de koningen van Savoye. Onder hen is een overblijfsel van het koninklijke huis het zwaard van San Maurizio. Interessant zijn medailles, munten, zegels en kostbare voorwerpen uit de collectie van Carlo Albert van Savoye. Ze werden in een speciale ruimte geplaatst, nadat ze eerder meubels in Griekse stijl hadden ontwikkeld.
Paleizen
Omdat Turijn een stad is waar vertegenwoordigers van de heersende Savoy-dynastie (Casa Savoia) lange tijd woonden, zijn er veel paleizen hier. De belangrijkste daarvan is het Koninklijk Paleis, gelegen aan het gelijknamige plein in de buurt van Piazza Castello. Maar er zijn veel andere kastelen waar de koningen woonden. Ze moeten absoluut worden bezocht door een toerist.
Koninklijk paleis
Het Koninklijk Paleis (Palazzo Reale) bevindt zich op de Piazzetta Reale. Van het Castello-plein wordt het gescheiden door een trellisemuur en twee bronzen ruiters, waarlangs de reiziger voor het paleis staat. Al tweehonderd jaar lang is deze attractie de hoofdresidentie van de Savoy-dynastie (Casa Savoia).
Het moderne gebouw werd gebouwd in de tweede helft aan het einde van de zestiende eeuw. op de site van het bisschoppelijk paleis en het oude kasteel. Zijn eerste minnares was Maria Cristina di Borbone-Francia. Toen de hoofdstad van een verenigd Italië in 1865 werd overgedragen van Turijn naar Florence (Firenze), vervolgens naar Rome, verloor het kasteel zijn betekenis en koningen bezochten het slechts af en toe.
In de architectuur van Palazzo Reale slaagden de meesters erin om met succes drie verschillende stijlen te combineren - Rococo, Barok en neoklassiek. De gevel van het paleis is 170 meter lang, met twee hogere paviljoens aan de rechter- en linkerkant. In een ervan bevindt zich de Koninklijke Bibliotheek (Biblioteca Reale di Torino). Oude manuscripten worden hier verzameld en zelfs er is een zelfportret van Leonardo da Vinci.
Voor de hoofdingang van het kasteel staan beelden van de helden van de Griekse mythen Pollux en Castor. Achter het paleis zijn de koninklijke tuinen (Giardini Reali). Ze zijn versierd met fonteinen en sculpturen.
Als de gevel buiten strikt is gedecoreerd, zijn er binnen luxueuze kamers. Hier zijn schilderijen, antiek, wandtapijten, sieraden, in de nissen van een ruime hal - beelden van vertegenwoordigers van de Savoy-dynastie. Overal - oogverblindend goud en stucwerk. De hoofdtrap Scala delle Forbici, de Troonzaal, de Blauwe Publiekszaal en de privékamers van de koningen trekken de aandacht. In totaal zijn er ongeveer dertig kamers open voor bezoekers.
Valentijns kasteel
Kasteel Valentina (Castello del Valentino) ligt aan de viale Pier Andrea Mattioli, 39 aan de kust van de rivier de Po. De eerste herinnering aan het paleis dateert uit de 13e eeuw. Het was een goed versterkte structuur die was ontworpen om te beschermen tegen vijandelijke invallen. De naam van de attractie is te danken aan de overblijfselen van St. Valentine, de beschermheilige van geliefden, die werden bewaard in de kerk van St. Vitus in de buurt van het paleis (niet bewaard).
Castello del Valentino dankt zijn moderne uitstraling aan Maria Cristina Bourbon van Frankrijk, in opdracht van wie het gebouw op de Franse manier is vernieuwd. Daarom ziet de attractie er ongebruikelijk uit: vanaf de rivierkant lijkt het huis op een fort dankzij de bewaarde hoektorens, die boven de gevel uitsteken. Aan de voorkant is een mooi, sierlijk paleis, waarvan de binnenplaats is geplaveid met marmer. Op de gevel - het wapen van het geslacht Savoye.
Na de dood van Maria Christina begon het huis te dalen. Toen de stad door de Fransen werd veroverd, werd het ontslagen. Toen werden de kazernes hier neergezet en vervolgens de ingenieursschool. In de twintigste eeuw werd het kasteel gerestaureerd en nu herbergt het de architectuurafdeling van de Polytechnische Universiteit van Turijn (Politecnico di Torino).
Toeristen kunnen alleen op zaterdagochtend binnenkomen, nadat ze eerder een bezoek hadden afgesproken. Als je het paleis op dit moment niet kunt bezoeken, kun je een wandeling maken in het park en de gevel van de attractie bewonderen.
Villa van de koningin
De Villa van de Koningin (Villa della Regina) ligt aan de Strada Santa Margherita 79. Het paleis, torenhoog op de heuvel van Turijn, wordt omgeven door een prachtige tuin met terrassen, fonteinen, grotten.
Hij verscheen aan het begin van de XVII eeuw. in opdracht van Prins Kardinaal Maurice van Savoye. Na zijn dood veranderde ze van hand, totdat in 1692 de nicht van de Franse koning Anne Marie d'Orléans, echtgenote van Victor Amadeus II, hertog van Savoye, de minnares van de residentie bleek te zijn. Toen haar man koning werd, heette de villa Villa della Regina.
De nieuwe status werd positief weerspiegeld in het uiterlijk van het paleis: het decor werd bijgewerkt, de tuin veranderde de lay-out een beetje. De oudste dochter Ann Marie gaf de villa de kenmerken van Versailles.
Nadat het Savoyaardse hof naar Rome (eind XIX eeuw) was verplaatst, hield Villa della Regina op een koninklijke residentie te zijn en bleef lange tijd in verlatenheid. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd ze zwaar getroffen door de bombardementen. Aan het einde van de twintigste eeuw. De villa werd gerestaureerd en opengesteld voor bezoekers. Hier zie je fresco's en schilderijen van eminente meesters, Chinese dressoirs gemaakt van verguld hout. Er is een paviljoen in de tuin waar leden van de intellectuele club opgericht door Maurice van Savoye elkaar ontmoetten.
Palazzo Carignano
Driehonderd meter van het Koninklijk Paleis is het Palazzo Carignano. De bouw van het monument begon aan het einde van de XVII eeuw. Het project is ontwikkeld door Guarino Guarini (Guarino Guarini) voor een van de takken van de Savoy-dynastie, de familie Carignano (Carignano).
Het ontwerp van het kasteel wordt beschouwd als een van de meest gedurfde beslissingen van de barok. Een goed voorbeeld hiervan is de gebogen voorste trap en een dubbele koepel boven de grote hal. De kamers van het kasteel zijn versierd met fresco's van Stefano Legnani (Stefano Maria Legnani).
Het huis heeft twee gevels. De oudere is gemaakt van rode baksteen. Het wordt gekenmerkt door een golvende vorm en hij gaat naar Piazza Carignano. Onder de ramen van de eerste verdieping ziet u het fries met het beeld van de Iroquois. Het werd gemaakt als een teken van de overwinning van het lokale regiment over deze stam. Een andere, meer traditionele, kijkt uit op de Piazza Carlo Alberto. Het bleek veel later, toen het parlement van een verenigd Italië dat hier zat besloot dat het paleis moest worden uitgebreid. Dit gebeurde in de jaren 60. XIX eeuw
In dit huis werd in 1820 de eerste koning van verenigd Italië, Victor Emmanuel II (Vittorio Emanuele II), geboren. Nu is hier het Nationaal Museum van Risorgimento (de zogenaamde nationale bevrijdingsstrijd voor de bevrijding van Italië).
Kerk
Turijn is de stad waar koningen lang woonden. Daarom zijn de kerken bijzonder. Onder hen is er een tempel waar de lijkwade van Turijn is opgeslagen, evenals een kerk waar koningen baden en God prezen. Niet ver van de stad is de basiliek, waar vertegenwoordigers van de heersende dynastie de laatste toevlucht vonden. De tempel gebouwd in neogotische stijl, evenals de kerk, gebaseerd op het Griekse pantheon, zullen interessant zijn. Tweelingkerken zullen ook de aandacht trekken van een nieuwsgierige toerist.
Kathedraal van St. Johannes de Doper
In de basiliek van St. Johannes de Doper (Duomo di San Giovanni) is een van de belangrijkste heiligdommen van het christendom - de lijkwade van Turijn (indone di Torino). Volgens één theorie was het lichaam van Christus erin gewikkeld na de dood op Golgotha.
Het relikwie wordt opgeslagen in een vuurvaste container, waarin een speciale temperatuur wordt gehandhaafd. Toeristen kunnen het heiligdom eens in de 25 jaar (de laatste keer dat het in 2010 werd tentoongesteld) zien gedurende veertig dagen. De rest van de tijd wordt een kopie van de lijkwade aan de ogen van de pelgrims en nieuwsgierigen gepresenteerd.
Gelegen Duomo di San Giovanni op de Piazza San Giovanni, net achter het Koninklijk Paleis. Gebouwd aan het einde van de XV eeuw. in opdracht van kardinaal Domenico della Rovere. De gevel was van wit Carrara-marmer en aan de zijkanten waren kapellen geplaatst. Tweehonderd jaar later werd de Kapel van de Heilige Lijkwade aan de tempel toegevoegd. Aan het einde van de XX eeuw. ze werd zwaar beschadigd door de brand en er is restauratiewerk aan de gang (de lijkwade was niet beschadigd).
St. Lawrence kerk
De gevel van de basiliek van St. Lawrence (Chiesa di San Lorenzo) verschilt niet veel van de aangrenzende huizen. Het feit dat dit een tempel is, wordt alleen aangegeven door de koepel aan de bovenkant van het gebouw en enkele details aan de muren. maar binnen schuilt buitengewone schoonheid: in decoratie is het een van de rijkste tempels van Turijn. Vroeger was er tenslotte een koninklijke kapel van de Savoye heersers, en ze hielden ook de lijkwade van Turijn een tijdje toen ze het uit Frankrijk brachten.
De tempel bevindt zich op de hoek van Piazza Castello en het Koninklijk Plein, of liever gezegd - op de Via Palazzo di Citta ', 4. De bescheiden gevel van de kerk werd toevallig gegeven: de Savoye heersers die de bouw van de basiliek in de XVII eeuw gaven. geloofde dat niets het oog zou mogen afleiden van het aangrenzende koninklijk paleis en het Palazzo Madama. Maar binnen de basiliek was royaal versierd.
De kerk zelf is klein, gemaakt op het principe van een octaëder, rijkelijk versierd in de barokstijl en de koepel met een lantaarn die licht uitzendt lijkt in de lucht te zweven. Het hoofdaltaar van de tempel is interessant, versierd met geometrische figuren, edelstenen, gedraaide kolommen, vergulde houten roosters. De heilige ladder leidt er naar toe, om het centrale deel te beklimmen dat alleen op de knieën is toegestaan (twaalf treden), terwijl ze aan de zijkanten op de gebruikelijke manier klimmen. Het orgel van de tempel is geplaatst in een kast van verguld hout.
Tempel van de grote moeder van God
De Tempel van de Grote Onze-Lieve-Vrouw (Chiesa della Gran Madre di Dio) ligt aan het plein Gran Madre di Dio, niet ver van de kust van de rivier de Po, in de buurt van de heuvels. De constructie van de bezienswaardigheden was afgestemd op de overwinning op Bonaparte en de terugkeer naar de troon van Victor Emmanuel I (Vittorio Emanuele I), koning van Savoye. De basiliek werd ontdekt in 1831 in aanwezigheid van koning Carlo Alberto (Carlo Alberto di Savoia).
Uiterlijk lijkt de tempel op een pantheon, waartoe een enorme trap leidt. Aan de voet ervan staat een marmeren standbeeld van Victor Emanuel I. Aan de rechter- en linkerkant van de trap staan beelden die Faith and Religion voorstellen. Niches met beelden van heiligen Mark en Barromeo zijn aangebracht in de gevel nabij het portaal. Er is een bas-reliëf op het fronton waar de Maagd en het Kind staan.
Vanwege de eigenaardigheden van de architectonische vorm, was de klokkentoren in de buurt van de kerk aanvankelijk niet voorzien. Het werd gebouwd in 1830 een beetje weg, in de buurt van Via Bonsignore.
Basiliek van Superga
Hoewel de Basiliek van Superga (Basilica di Superga) tien kilometer van Turijn ligt, zou elke toerist die de stad bezocht deze moeten zien. Hier vonden ze het laatste toevluchtsoord van de Savoye koningen en bieden ze ook een uitstekend uitzicht op de stad, de rivier de Po, de Alpen.
Ze bouwden een kerk op een heuvel in het begin van de achttiende eeuw. Volgens de legende klom Victor Amadeus II (Vittorio Amedeo II) naar de top van de heuvel om de positie te bepalen van de vijandelijke troepen die Turijn bezetten. Tegelijkertijd beloofde hij de Theotokos dat, indien succesvol, hier een kerk zou bouwen, en hij hield zijn belofte. Toen Victor Amadeus II stierf, werd hij begraven in deze kerk. Sindsdien is het de begraafplaats geworden van de vertegenwoordigers van de Savoy-dynastie.
In het midden van de vorige eeuw gebeurde hier een tragedie. De piloot van het vliegtuig, waarin het lokale voetbalteam vloog, verloor zijn oriëntatie en stortte neer op het hek van de tempel ... niemand overleefde. Op de crashlocatie is nu een gedenkteken gewijd aan de dode voetbalspelers.
De kerk bevindt zich op Strada Basilica di Superga, 73. Vanaf het centrale plein van de stad kun je er in twee uur naartoe lopen. Als er geen tijd is voor lange wandelingen, kunt u een taxi nemen (de reis kost 20 euro) of de kabelbaan nemen die vertrekt vanaf station Sassi.
Tweelingkerken
De tweelingkerken (Le Chiese Gemelle), gemaakt in barokstijl, stijgen op Piazza San Carlo. Ze zijn van elkaar gescheiden door een smalle straat.
Als je ze tegenkomt, staat links de kerk van St. Cristina (Chiesa di Santa Cristina). In 1640 beval Maria Christine van Frankrijk haar te laten bouwen ter nagedachtenis van haar overleden oudste zoon. Maar een jaar later stierf de architect, dus de bouw werd vertraagd: de gevel verscheen zeventig jaar later.
Aan de rechterkant is de kerk van San Carlo Borromeo (Chiesa di San Carlo Borromeo). Het is vernoemd naar de heilige die naar de stad kwam om de Heilige Lijkwade te bidden. Het werd eerder gebouwd in opdracht van Karl Emanuele I de Grote (Carlo Emanuele I di Savoi) in 1619. De gevel kreeg in de negentiende eeuw een moderne uitstraling.
Kerk van de Heilige Aankondiging
De Basiliek van de Heilige Aankondiging (Chiesa della Santissima Annunziata) bevindt zich aan de Via Po 45 (de straat begint vanaf Piazza Castello en leidt naar de rivier).
Het eerste gebouw werd gebouwd in de XVII eeuw. De tempel had een zeer eenvoudige structuur, er was slechts één schip voorzien. Toen werd het uitgebreid, het koor werd vergroot, twee kapellen werden toegevoegd. In de achttiende eeuw richtte Bernardo Antonio Vittone een altaar op, een houten verwerkingsplatform verscheen.
De gevel van de tempel werd in 1776 voltooid en honderd jaar later werd er een arcade aan toegevoegd, waardoor de tempel er plechtig uitzag.
Aan het einde van de XIX eeuw. de broeders waartoe de tempel behoorde, begonnen ernstige moeilijkheden met geld te ervaren, wat de kerk negatief beïnvloedde: het begon in te storten. Daarom werd de tempel in 1913 gesloopt en zes jaar later begon een nieuw gebouw te worden gebouwd, met de Romeinse barok als basis. De bouw werd voltooid in 1934, en nu geloven velen dat de Kerk van de Heilige Aankondiging een van de mooiste tempels in de stad is.
Kerk van St. Rita
Kerk van St. Rita (Chiesa S. Rita da Cascia) werd gebouwd in de neogotische stijl aan het begin van de XX eeuw. Daarom is het uiterlijk heel anders dan andere tempels van de stad, wat meer doet denken aan de kerken van Duitsland. De basiliek bevindt zich aan de Via Vernazza, 38, weg van het historische centrum van de stad, niet ver van het Olympisch stadion.
Turijn wolkenkrabbers
Turijn is een stad waarin gebouwen laag zijn en hoogbouw recentelijk begon te verschijnen, voornamelijk aan de rand van de stad. Maar sommige van hen werden gebouwd in het historische deel van de stad, die de aandacht trekken van burgers en bezoekers. Onder hen - het eerste hoge gebouw van Turijn, de Mole Antonelliana-toren, gebouwd aan het einde van de negentiende eeuw, evenals een wolkenkrabber genaamd "Mussolini's Finger", die de dictator vóór de Tweede Wereldoorlog had opgericht.
Mol Antonelliana
De Mole Antonelliana-toren is een symbool van Turijn: het is zelfs afgebeeld op een munt in twee eurocent. De attractie bevindt zich aan de Via Montebello, 20, en is zichtbaar vanuit vele delen van de stad.
De toren werd gebouwd in 1863 in opdracht van de joodse gemeenschap, die besloot om een gebedshuis in de stad te bouwen met een school. De constructie is uitgevoerd in opdracht van Alessandro Antonelli. Hij introduceerde een aantal wijzigingen in het project, waardoor de hoogte van het huis aanzienlijk toenam: in de definitieve versie was het 167,5 m. Dit leidde tot een stijging van de bouwprijs en langere bouwperioden. Dit paste niet in de Joodse diaspora en zij weigerden het gebouw te bouwen. Daarom werd de constructie enkele jaren bevroren.
Toen kocht de stad een gebouw van de Joodse gemeenschap en bood hen een ander perceel. Ze besloten de gigantische toren van macht te wijden aan de eerste koning van verenigd Italië, Victor Emmanuel II. De bouw werd hervat en Antonelli riep opnieuw om te leiden. Helaas leefde hij niet een jaar voor het einde van de bouw, nadat hij op negentigjarige leeftijd was gestorven.
De opening van Mol Antonelliana vond plaats in 1889. Het bleek een lange, vierkante structuur te zijn aan de basis, waarover de koepel torende. Daarboven was een kleine kamer met kolommen ingericht - Tempietto, die een prachtig uitzicht op Turijn biedt (je kunt hier met de lift komen).
In 1953 stortte een sterke wind door de 47 meter hoge koepel van de toren, maar na acht jaar kreeg de constructie zijn oorspronkelijke vorm. Maar deze keer besloten de architecten om de koepel van binnenuit van staal te maken.
Eerst was hier het Risorgimento-museum gevestigd. Momenteel herbergt het het National Museum of Cinematography.
Mussolini's vinger
Op Castello Square trekt de eerste wolkenkrabber van Turijn in Turijn Littoria, bijgenaamd de "Mussolini's Finger" (il dito di Mussolini), de aandacht van toeristen. Dit 19 verdiepingen tellende gebouw is gelegen aan de Via Giovanni Battista Viotti. De hoogte is 87 m en met een spits - 109 m.
Het was geen toeval dat de naam van de wolkenkrabber werd gegeven: hij werd door Mussolini laten bouwen voor gebruik als hoofdkwartier van de fascistische partij. De bouw begon in 1933 en het gebouw werd in een recordtijd gebouwd: in een jaar. Ze bouwden een wolkenkrabber met het geld van het bedrijf Reale Mutua Assicurazioni, dat het nog steeds bezit (nu zijn er kantoren en appartementen).
Dat zeggen ze Mussolini besloot specifiek om Torre Littoria tussen de oude paleizen te bouwen om de nieuwe toekomst van de vertrokken monarchie tegen te gaan. Er kwam niets goeds van: een draaglijk op zichzelf, omringd door kastelen, de wolkenkrabber kijkt helemaal niet en verwent, volgens velen, het uitzicht op het historische stadscentrum.
Intesa sanpaolo
In 2015 verscheen een mijlpaal in Turijn, dat het nieuwe symbool van de stad wordt genoemd. Dit is de Intesa Sanpaolo-wolkenkrabber op Corso Inghilterra 3.
Dit gebouw met 35 verdiepingen is een combinatie van glas, staal en groene oases en is gemaakt in de stijl van eco-constructie. Het zorgt voor geothermische energievoorziening (d.w.z. verkregen uit de natuurlijke warmte van de aarde), en een speciale gevelbekleding zorgt voor goede ventilatie op een warme zomerdag en thermische isolatie in de winter.
- We raden aan om te lezen: wintervakantie tips in Italië
Bewoners en gasten van de stad kunnen op bepaalde dagen bepaalde verdiepingen bereiken. Vooral de laatste laag, die zich op een hoogte van 166 meter boven de grond bevindt, zal interessant zijn. De muren hier zijn gemaakt van ondoordringbaar glas, en daarom is het uitzicht over de stad geweldig. Het herbergt ook een restaurant en een café.
Musea
Om tijd en geld te besparen, zullen toeristen profiteren van de Torino-kaart. Hiermee kunt u vele attracties van de stad gratis bezoeken. En dit zijn musea, forten, paleizen die zich zowel in Turijn als in de buurt ervan bevinden. Een lijst met musea wiens Torino-kaart u gratis toegang geeft, is beschikbaar op het moment van aankoop.
De kaart wordt geactiveerd na het eerste gebruik. Afhankelijk van het type is de geldigheid van de Torino-kaart twee, drie, vijf en zeven dagen. Elk museum met een enkel ticket is slechts één keer toegankelijk. Tegelijkertijd is het niet nodig om in de rij te staan voor tickets: het is voldoende om een kaart bij de ingang te presenteren. Omdat de naam van de eigenaar op de plastic kaart staat, moet je documenten bij je hebben: controllers controleren soms of een ander persoon het ticket heeft gebruikt.
Een ander pluspunt van de Torino Card is dat de eigenaren kortingen krijgen bij het bestellen van excursies, het kopen van kaartjes voor het theater, concerten, festivals. Er zijn ook voordelen voor het huren van auto's, boten, fietsen, enz.
Sabaud-galerij
Galleria Sabauda Gallery bevindt zich op twee verdiepingen van de nieuwe vleugel van het Koninklijk Paleis, gelegen aan de Via XX Settembre, 86. Het is een verzameling schilderijen van de heersers van de Savoy-dynastie, die ze in 1860 aan het Sardijnse koninkrijk presenteerden.
Hij richtte de verzameling van Carl Emmanuel Charles III (Italiaans: Carlo Emanuele III di Savoia) op nadat hij de schilderijen van zijn overleden neef, prins Eugene van Savoye (Eugenio di Savoia-Carignano) had verworven. Toen Genova lid werd van Sardinië, werd de collectie groter vanwege schilderijen uit het paleis van de Genuese Doges.
In 1832 werd de collectie verplaatst naar Madame's Palace en opengesteld voor het publiek. Maar toen de senaat in het gebouw begon te zitten, verhuisde de vergadering in 1885 naar het voormalige gebouw van de Academie van Wetenschappen. Nu bevindt de collectie zich in de nieuwe vleugel van het Palazzo Reale.
Hier zie je schilderijen van meesters uit Piemonte, Vlaamse, Nederlandse schilderkunst. Onder hen zijn schilderijen van Van Dyck (Antoon van Dyck), Rembrandt (Rembrandt van Rijn), Rubens (Rubens). Er zijn meesterwerken van Italiaanse schilders - Botticelli (Sandro Botticelli), Tintoretto (Tintoretto), Cerano (Cerano) enz. Indien gewenst, kunnen toeristen de audiogids gebruiken, waardoor de tour interessanter wordt.
Egyptisch museum
Het Egyptisch museum (Museo delle Antichità Egizie) is het eerste museum ooit gewijd aan het oude Egypte. Het is gelegen aan de Via Academia delle Scienze, 6.
Het museum is gebaseerd op de collectie van koning Sardinië Carl Emanuel III, die hij liet verzamelen nadat hij een Egyptische tablet uit de tempel van de godin Isis zag. Het artefact interesseerde de heerser zo erg dat hij de archeoloog Vitaliano Donati naar Egypte stuurde op zoek naar soortgelijke overblijfselen. Als gevolg hiervan werd de verzameling van de koning aangevuld met 300 exposities.
Lange tijd werden de exposities niet openbaar tentoongesteld, dus het museum werd veel later geopend, toen de koning van Sardinië, Karl Fellix, de Egyptische collectie van Bernardino Drovetti in 1824 verwierf. Deze diplomaat woonde vele jaren in Egypte, vertegenwoordigde de belangen van Napoleon en kocht Egyptische artefacten. Omdat het thema Egypte in die tijd populair was, groeide de collectie van het museum snel.
Onder de exposities van het museum zijn toppen, sieraden, huishoudelijke artikelen uit het graf van Nefertiti. De collectie heeft zelfs brood, dat, hoewel het eruit ziet als een klomp klei, tot op de dag van vandaag heeft overleefd. Het Egyptische dodenboek, verspreid over de hele muur, en de geografische kaart van de wereld op papyrus trekken de aandacht. De rol met alle heersers van Egypte, zowel historische als mythische personages, zal interessant zijn. In een van de zalen staan beelden van farao's, godinnen Isis, Sekhmet. Mummies zullen interessant zijn, evenals de tools die oude mensen gebruikten om te mummificeren.
Auto museum
Het Automobielmuseum (Museo dell'Automobile) is gehuisvest in Corso Unita 'd'Italia 40. Het werd geopend in 1960 in een ruim drie verdiepingen tellend gebouw aan de dijk van de rivier de Po.
De collectie van het museum omvat meer dan tweehonderd vervoerswijzen, enkele tientallen motoren. Onder de exposities is een prototype van een auto die is gemaakt volgens de tekeningen van Leonardo da Vinci, een model van raceauto's uit het begin van de 20e eeuw, een auto waarop Michael Schumacher reed. Inspectie gaat vergezeld van journaals, die vertellen over het tijdperk waartoe de auto behoort.
Zelfs een vrouwenkamer met meubels, waar alles is gemaakt van auto-onderdelen, zal niet onverschillig blijven. In het museum kun je documentaires over auto's bekijken, over het belang van veiligheidsgordels en lessen over crashtests.
Middeleeuws dorp en fort
Een middeleeuws dorp en fort (Borgo e Rocca Medioevale) werd gebouwd in Valentin Park voor de Italiaanse tentoonstelling in 1884. Architecten aan de oevers van de rivier de Po herscheppen de stad van de XV eeuw.
De tentoonstelling is een dorp omgeven door muren en vestingwerken, waarbinnen kerken, paleizen, fonteinen, huizen, ambachtelijke werkplaatsen zijn. Er is ook een middeleeuws plein en een straat. In het fort zijn er gevangenissen, barakken, een keuken, eetkamers voor bedienden en edelen, en nog veel meer. Via een ophaalbrug kun je het dorp binnenkomen via de torendeur.
Toen de tentoonstelling eindigde, moest de tentoonstelling worden gesloopt. Maar de stad werd zo populair onder de stedelingen en gasten van de stad dat besloten werd om het complex te behouden. In 1942 werd hier een museum geopend.
Museo pietro micca
Liefhebbers van kerkers kunnen het Pietro Mikka-museum in Turijn bezoeken, gelegen aan de via Guicciardini 7a. Het werd opgericht in 1961 ter nagedachtenis aan de mijnwerker Pietro Mikka, die stierf in 1706 en de ondergrondse galerijen van de stad opblies, waarin de Fransen die Turijn belegerden doordrongen.
Je hoeft alleen de kerkers in te gaan met een gids die je over de gebeurtenissen van die jaren vertelt: een eenvoudige inspectie van de exposities levert geen specifieke informatie op. Bovendien zijn de overgangen hier verwarrend, zodat u kunt verdwalen.
Stadsmuren
De middeleeuwse muren en poorten in Turijn zijn bijna niet bewaard gebleven. Alleen de paleispoort (bekend als Porte Palatine) op Piazza Cesare Augusto kon aan dit lot ontsnappen. Ze verschenen terug in de 1e eeuw. n. e., en waren de hoofdingang van de stad (Porta Principalis).
Uit de Romeinse tijd is slechts een muur bewaard gebleven, aan de randen waarvan er twee veelhoekige torens zijn. Hun constructie dateert uit de XIII-XIV eeuw. Aan de onderkant van de muur zijn er vier doorgaande bogen: karren gingen door de centrale, mensen gingen door de extreme. Er zijn ramen aan de bovenkant van de muur, eerder overdekte balkons waar de schildwachten zich bevonden.
In de XVIII eeuw. Porte Palatine moest net als andere muren van de stad worden gesloopt. Maar architect Antonio Bertola overtuigde de autoriteiten om de beslissing te wijzigen. Daarom zijn de poorten in het noordelijke deel van het historische centrum de enige overgebleven toegang tot het middeleeuwse Turijn.
Universiteit
De universiteit van Turijn (Università degli Studi di Torino) werd in 1404 gesticht door de wil van de heersers van de Savoy-dynastie. Het is een van de grootste onderwijsinstellingen in Italië. Het hoofdgebouw bevindt zich aan de Via Giuseppe Verdi, 8.
Ten tijde van Napoleon was de Universiteit van Turijn de tweede belangrijkste. Toen Rome de hoofdstad werd van een verenigd Italië, verlieten enkele professoren de school. Niettemin, nu is de universiteit de vijfde meest prestigieuze in Italië, bestaat uit 12 faculteiten. Onder de bekende afgestudeerden van de instelling zijn de schrijver Umberto Eco, evenals Nobelprijswinnaars op het gebied van geneeskunde Salvatore Luria, Renato Dulbecco, Rita Levi-Montalcini.
Parken
Turijn is een stad met veel parken, botanische tuinen, pleinen, waar bezoekers en gasten van de stad kunnen ontspannen in de natuur. De meest bekende van hen zijn Valentina Park, waar u het kasteel kunt zien en het middeleeuwse dorp kunt bezoeken, evenals Perelina Park, het grootste park in de stad.
Valentine's Park
Valento Park (Parco del Valentino) ligt tussen de bruggen Ponte Umberto Biancamano en Ponte principessa Isabella langs de kust van de rivier de Po.
De hoofdingang bevindt zich op Corso Massimo D'Azeglio. Vermoedelijk is het park vernoemd naar St. Valentine, die trouwde met geliefden in tegenstelling tot de orde van de heerser. Zijn overblijfselen zijn opgeslagen in de nabijgelegen San Vito-tempel.
Parco del Valentino verscheen in 1630 in Turijn bij het gelijknamige paleis. In de negentiende eeuw onderging het grote veranderingen en kreeg het een romantische stijl. Steegjes, bosjes werden besteld, een meer verscheen dat in ijsbanen verandert in vorst. In 1898 werd hier de fontein "12 maanden" geïnstalleerd. Het is een grote vijver ingericht in rococo-stijl, langs de randen waarvan er twaalf beelden zijn die de maanden van het jaar symboliseren.
Eerder organiseerde Parco del Valentino vaak internationale tentoonstellingen, waarna een middeleeuws dorp en fort (Borgo e Rocca Medioevale) hier bleven. Toen verscheen een bloemensteeg, een alpine glijbaan, een rozentuin in het park.
In het park, links van het kasteel van Valentin, bevindt zich de Universitaire Botanische Tuin (Orto Botanico dell'Università di Torino). Veel waardevolle bloemen en bomen groeien hier, en er is ook een wetenschappelijke bibliotheek. Hierin kunt u het herbarium zien, dat 700 duizend soorten planten verzamelde, evenals schilderijen van meesters uit de XVIII-XIX eeuw. met het beeld van flora.
Perelina Park
Park Pelerina (Parco della Pellerina) is het grootste park in de stad: het gebied is 83,7 hectare groot. Het ligt ver van het centrum, aan de westelijke rand. De Dora Riparia-rivier stroomt door het park, waarvan het kanaal in het park is veranderd om het de gewenste vorm te geven.
Het park heet officieel Parco Carrara: het is vernoemd naar Mario Carrara, een universiteitsprofessor die weigerde een eed af te leggen aan de fascisten. Maar de naam heeft geen wortel geschoten: Turintins noemen het voortdurend Drape. Dat was de naam van de nabijgelegen kaasfabriek.
Het park begon in de jaren 30 uit te rusten. vorige eeuw. Tijdens de oorlog werd het werk opgeschort en voortgezet nadat het was voltooid.
Het park kreeg zijn huidige vorm in de jaren 80. Het heeft een zwembad, tennisbanen, voetbalvelden, skaten en fietspaden. De aandacht van bezoekers wordt aangetrokken door twee kunstmatige meren, waar zwanen, eenden en meerkoeten leven.
Park Europa
Degenen die door de heuvels van Turijn willen dwalen, kunnen ontspannen in het Europa Park (Parco Europa), waarvan de hoofdingang zich op Piazza Freguglia bevindt. Dit is een zeer mooie, goed onderhouden plek met een prachtig uitzicht over de stad. De botanische tuin, waar veel interessante planten groeien, zal ook interessant zijn. Vroeger was er een kabelbaan in het park, maar in de vorige eeuw was deze beschadigd en besloten ze deze niet te herstellen.
Hoe kom je er?
Zestien kilometer van de stad, in de buurt van Caselle Torinese, ligt de internationale luchthaven Caselle van Turijn. Elke dag verzendt en ontvangt hij ongeveer 400 vluchten naar 33 bestemmingen, waarvan 18 internationale. Er is geen directe vlucht vanuit Moskou, je moet deze halen via transfers, bijvoorbeeld via Praag.
Vanaf het vliegveld naar de stad kun je met de bus, taxi of trein (het Dora treinstation ligt vlakbij). De reis duurt ongeveer twintig minuten.
Het hoofdstation van Turijn, Torino Porta Nuova, bevindt zich in het zuidelijke deel van het stadscentrum, op Corso Vittorio Emanuele II, 58. Het is erg handig voor toeristen die hier een dag komen om de bezienswaardigheden te bekijken. Het station accepteert treinen uit vele regio's van Italië, evenals uit buurlanden.
- Zie instructies: hoe treinkaartjes te kopen voor Italië
Het centrale busstation van Turijn bevindt zich in de buurt van het centraal station. Bussen komen uit heel Italië, buurlanden en verre landen (Polen, Oekraïne, Tsjechië).
