In het laatste nummer hebben we gedetailleerd beschreven hoe de samenzweerders onder leiding van Mark Junius Brutus hun plan hebben uitgevoerd om het aantal Romeinse dictators per vierkante meter te verminderen. We gaan verder.
De welwillende hoop van de idealisten van de tyrannobors brak over de harde manier van leven - het volk van Rome begreep de onverwachte moord op de 'vader van de natie' niet en treurde ontroostbaar, en soms nam verdriet behoorlijk gewelddadige vormen aan. Onder dergelijke omstandigheden besloten Brutus en het bedrijf opnieuw niet uit te kruipen met vurige toespraken, maar rustig en vredig naar huis te kruipen en na te denken over wat te doen.
Marc Anthony, die de nieuwssamenvattingen controleerde, realiseerde zich dat niemand hem nu zou snijden en keerde snel terug naar de Eeuwige Stad. Hij had een heleboel zaken: ten eerste, praat met Mark Emilius Lepidus, die het bevel voerde over de lokale legioenen en de orde handhaafde in Rome. Ten tweede, kom er persoonlijk achter wat hier aan de hand is. Ten derde om maximaal van ons eigen voordeel te profiteren van de situatie.
Over het algemeen werden alle drie de punten behaald. Lepidus, die tot dan toe Capitol Hill wilde bestormen, en degenen die daar niet zouden worden gevonden, om uit de schuilplaatsen te worden getrokken en onmiddellijk door het militaire veld te worden beoordeeld, in ruil voor beloftes van een mooie toekomst en de hemel in diamanten kalmeerde een beetje en stemde ermee in Anthony te steunen. Dus kreeg Mark militair geweld.
Na het luisteren naar roddel raakte Caesars supporter ervan overtuigd dat zijn heer werd afgetapt door echt naïeve idealisten en vechters voor democratie, dat wil zeggen, je kunt niet bang zijn voor de vreselijke varianten van Sulla-stijl - en binnenkort zal Anthony zijn eigen doden in de daaropvolgende machtsverdeling dan deze aardige mensen. Dus besefte Mark dat je in deze situatie kunt werken.
Zijn laatste en meest effectieve actie was om het huis van de overledene binnen te gaan. Nadat hij de weduwe van Caesar ervan had overtuigd dat dit alles exclusief voor het welzijn van de staat, de stad en alle Romeinen in het algemeen was gedaan, overwon de sluwe politicus twee dingen - een enorme berg van openbare middelen (700 miljoen zusters en ongeveer 350 miljoen euro vandaag) en alle brieven van Guy Julius, inclusief diep geheim, inclusief met toekomstige ontwerpwetten. Dus besefte Mark dat het leven in het algemeen een heel goede zaak is, als je erover nadenkt!
Met zulke aangename eigenschappen zou men ijverig kunnen doorgaan met de vervulling van de verbonden van kapitein Spock - om te leven en te bloeien.
Maar om alles goed te laten verlopen en het mogelijk was om rustig kortingsbonnen van een eerlijk gestolen te verwijderen, moest je er eerst voor zorgen dat het bloedbad niet zou plaatsvinden in de Republiek, zoals al meer dan eens is gebeurd.
Daarom begon Anthony zorgvuldig, stil naar binnen te kijken, te communiceren met andere waardige senatoren en zelfs met vertegenwoordigers van de samenzweerders - beide met het doel de bodem te doorgronden en plannen te bedenken, en in de hoop vooral gewelddadige mensen van genocide te ontmoedigen. Genocide is erg onaangenaam, ze kunnen de schatkist en het hoofd wegnemen.
17 maart verzamelden de meest invloedrijke senatoren zich op uitnodiging van Mark. Voor het geval bereidde hij zijn huis, dat naast de deur stond, voor op verdediging - in het geval van een dossier tijdens de onderhandelingen. Het debat duurde lang, de meningen waren verdeeld. Natuurlijk bood iemand aan om de domme moordenaars van Guy Julius onmiddellijk gevangen te zetten, iemand was rustiger, maar na een paar uur slaagden de spreekkamer Anthony en Cicero, een bekende tegenstander van elke tirannie, erin om de aristocratie te praten en een compromis te sluiten.
Het is onwaarschijnlijk dat een van de lezers verrast zou zijn om te horen dat het het voordeligst was voor de sluwe politicus die behendig gebruik maakte van Cicero's enthousiasme en oratoriumtalenten.
Eerst besloten de samenzweerders tot amnestie. Nou, de leider werd neergestoken en neergestoken, dus waarom. Klim stierf, nou, de klootzak zou bij hem zijn geweest. Dit garandeerde Anthony verschillende rustige dagen, of zelfs weken. Ten tweede, de beslissingen van Caesar die vóór zijn dood werden genomen, werd besloten om niet te annuleren. En dan is het nodig om herverkiezingen voor de Senaat te regelen, om de titels en benoemingen van smakelijke te weigeren is op de een of andere manier triest. Bovendien greep de uiteenlopende Cicero zijn tong en bood aan al die besluiten te accepteren die Caesar nog niet had weten te publiceren. Anthony geloofde zijn geluk niet al - alle plannen van Julia zijn met hem! En wie is er om te controleren of Caesar echt zo'n wet zou uitvaardigen, of was het de waarschuwing van Mark en voegde hij toe wat nodig was?
Als reactie op een dergelijke troef stelde Anthony voor om de functie van dictator helemaal af te schaffen. Zie je, ze zeggen, nobel, ik ben bij je, we zijn allemaal gelijk, volledige gerechtigheid en het welzijn van de lucht. Plus (die niet werd geuit, maar duidelijk voortkwam uit een dergelijke beslissing) blijft Lepidus werkloos. Tot dat moment was hij praktisch de plaatsvervangend dictator - de belangrijkste in de cavalerie, en na de afschaffing van de post werd hij gewoon zoiets als de commandant van het Romeinse militaire district. Cool, natuurlijk, maar Anthony kan niet langer worden vergeleken.
Nadat ze hadden geschat wat en hoe het nu in Rome zal zijn, verwaardigden de senatoren zich om te communiceren met Brutus en zijn team, maar de volgende dag. Het onderwerp van discussie was grotendeels de begrafenis van Caesar. Een van de samenzweerders stelde met bijzonder cynisme voor om het lichaam van de gehate overweldiger in de Tiber te dumpen, maar ze keken hem zo aan dat het idee vanzelf vervaagde. Er waren geen regelrechte zelfmoorden onder de Senaat, en iedereen (nou ja, of liever, bijna allemaal) wist goed dat, na het lichaam van Caesar, in dergelijke situaties iedereen in de rivier zou gaan, en in een zeer gefragmenteerde vorm.
Ze namen de optie met de juiste en mooie begrafenis. Met toespraken over de overledene, eerbetoon aan de staat, een groet van alle wapens en andere pathos. Welnu, tegelijkertijd, bij dezelfde viering van het leven, besloten ze de wil van de dictator officieel bekend te maken.
Verder kregen de samenzweerders de controle over verschillende provincies zodat ze niet volledig beledigd zouden zijn en geen nieuwe storm zouden veroorzaken (hoewel de provincies afgelegen zouden zijn, omdat de instabiele dwazen in de buurt van de hoofdstad van de Senaat helemaal niet nodig waren - er waren er genoeg), kwamen ze overeen een ceremonie te houden en gescheiden - die om voor te bereiden, en wie - om vooruit te kijken, wat er in het testament staat.
Antonia (en wie anders zou dat kunnen zijn?) Caesars laatste wil was helemaal niet aangenaam. Niet dat hij serieus hoopte dat Guy hem als zijn opvolger zou benoemen, maar hij had nog steeds een aantal illusies. En toen ...
In een testament, Latijn op wit, werd gezegd dat Gai Octavius Furin de erfgenaam en zoon van Caesar wordt - Een 19-jarige man en echt een familielid van Julia, hoewel niet heel dichtbij. Over het algemeen is de persoonlijkheid niet zo volledig onbekend - dit soort lader draaide rond de dictator, hij begunstigde hem, maar dus dat ?!
Problem. En de begrafenis van de volgende dag - er is geen tijd om iets kwalitatief te vervalsen, ze zullen de nep herkennen en het trieste zal gebeuren - ze zullen de twee ter plekke begraven.
Dus ging Anthony naar de ceremonie met een zeer gecompliceerd gezicht en bereidde zich voor op improviseren.
Hoe was de begrafenis? Wat zal er gebeuren in Rome? Zal de jonge zoon van Caesar er snel achter komen welk geluk hem is overkomen?
Dit staat in het volgende nummer.
Geschiedenis Leuk voor mij speciaal voor Italië.
