De basiliek van Maxentius en Constantijn (Basilica di Massenzio) is een gebouw, een van de versieringen van het Forum Romanum (Forum Romanum) en overtreft qua schaal alles wat in verschillende eeuwen is gebouwd.
Het verhaal
In 308 begon de bouw van de basiliek in opdracht van keizer Maxentius. De basiliek had een civiel doel, het was de bedoeling om er een stadsprefectuur in te plaatsen, waarin alle vertegenwoordigers van het Romeinse bestuur waren verenigd. De bouw werd enkele jaren later voltooid, in 312, kort voor de dood van de keizer.
Maar in hetzelfde jaar 312 na de dood van Maxentius al onder de keizer Constantijn (Flavius Valerius Aurelius Constantinus), werden belangrijke wijzigingen aangebracht in het ontwerp en werd het gebouw gedeeltelijk herbouwd. Daarom wordt dit object ook de basiliek van Maxentius en Constantijn genoemd.
Als het gebouw op Maxentius een 20-meter apsis had aan de westkant met het standbeeld van Maxentius en de ingang aan de oostkant, gaf Konstantin het bevel om de apsis aan de noordkant en een andere ingang uit het zuiden toe te voegen en in plaats van de voorganger te beeldhouwen zijn eigen sculpturale beeld van marmer en brons vast te stellen. Momenteel zijn er twee elementen overgebleven van dit beeld: een 2 meter lange voet en een hoofd, gepresenteerd voor weergave op de binnenplaats van het Palazzo dei Conservatori op Capitol Hill (Campidoglio).
Plaats
De bouwplaats werd gekozen aan de zeer heilige weg (Via sacra), in het meest noordelijke deel. De basiliek zou plaatsvinden tussen de tempels van Venus (Il Tempio Di Venere), Roma (Il Tempio Di Roma) en de Goddelijke Romulus (Il Santuario Della Divina Romolo).
Daar, op een onbeduidende hoogte gedurende vele eeuwen, was er een markt voor specerijen en medicinale drankjes met opslagfaciliteiten. In plaats van de markt en besloten om een basiliek te plaatsen. Om dit te doen, werd de markt verplaatst naar een andere plaats en moest de heuvel worden geëgaliseerd.
Architectonische kenmerken
Bij het ontwikkelen van het bouwplan en het decor namen de oude meesters de baden van Caracalla (Le Terme Di Caracalla) en Diocletianus (Le Terme Di Diocleziano) als voorbeeld. Het bijzondere van het gebouw was dat het bovenste plafond gewelfd was en niet uit balken bestond, zoals in eerdere gebouwen van hetzelfde type.
De basiliek van Maxentius leek qua ontwerp op de baden uit die tijd, die gewelfde plafonds hadden over de hoofdruimte. Het licht moest door de raamopeningen in de wanden van de middelste en zijbeuken dringen. De basis voor de kruisvormige boog waren kolommen van beton en kolommen van monolithisch porfiermarmer met een hoogte van 14,5 meter.
Volgens het project bedroeg de totale oppervlakte van de hoofdruimte van de basiliek meer dan 4.000 m². De muren waren van beton en bekleed met bakstenen; een brede trap werd gebouwd aan de oostelijke ingang. De gewelven waren ook concreet, maar versierd met vergulding.
Voordat de hoofdruimte vanaf de voorkant van de gevel werd betreden, was er een vestibule van 8 meter lang.
Het middenschip was 80 meter lang en 39 meter hoog, de zijbeuken respectievelijk 20,5 meter lang en 24 hoog. De rijkdom van het interieur werd benadrukt door marmeren bekleding: witte marmeren platen op de muren, gekleurde platen op de vloer.
De ingang aan de zuidkant, gebouwd in de richting van Konstantin, vanaf de Heilige Weg, was versierd met een portiek met kolommen van de Korinthische orde. De aan het noorden gehechte apsis was versierd met sculpturen en afgesloten met poorten, aangezien er rechtszittingen waren over zaken met de namen van senior leden van de Senaat.
Naast het directe doel, werd het gebouw gebruikt als een plek voor zakelijke onderhandelingen, enz.
Het lot van de basiliek van Maxentius eeuwenlang
In de loop van de volgende eeuwen bezweek de basiliek aan vernietiging. In 626 gebruikte paus Honorius I (Papa Onorio I) de betegelde afdekking van de basiliek, gemaakt van koperen platen met verguldsel, om de Sint-Pietersbasiliek (La Basilica Di San Pietro) te versieren.
De sterke aardbevingen van 847 en 1349 leidden tot de vernietiging van het centrale deel en een zijgalerij. Tijdens de bouw in 1613 van de kerk van Santa Maria Maggiore (La Chiesa Di Santa Maria Maggiore), in opdracht van paus Paul V (Papa Paolo V), werden de laatst overgebleven kolommen uit de oude tempel genomen.
Het overgebleven fragment van het basiliekgebouw werd actief gebruikt in de 20e eeuw. Bijvoorbeeld op de Olympische Spelen van 1960 werden in de basiliek wedstrijden in Grieks-Romeins worstelen gehouden.
Vandaag worden er concerten gehouden in de basiliek.
Hoe kom je er?
De basiliek bevindt zich op het grondgebied van de Romeinse fora, de ingang is van het Colosseum. Zie instructies voor het kopen van tickets voor het Colosseum zonder wachtrij. We raden een bezoek aan het Forum Romanum en de Palatijn aan.
Vanuit de buitenwijken van de stad is het het handigst om via de metro B, B1 naar het Colosseo-station te komen.
U kunt ook bussen 51, 75, 85, 87, 117, 186, 810 nemen naar de halte Parco Celio of een wandeling maken over de Via dei Fori Imperiali vanaf het altaar van het vaderland.
