In Zuid-Italië, in de buurt van Matera, is er een verbazingwekkende spookstad. Sinds de jaren 60 van de vorige eeuw woont hier niemand, maar het lijkt erop dat de stedelingen hier pas gisteren zijn vertrokken ...
Het geluid van bomen in de verte, de lichte bries van de wind, het getjilp van vogels en het getjilp van cicaden die opstijgen uit het naburige dorp - dergelijke geluiden begeleiden de ongelooflijke rust van deze plek. En niet omdat de inwoners van Craco, een middeleeuws dorp in de buurt van Matera in de Italiaanse regio Basilicata, op de een of andere manier bijzonder stil en kalm zijn. Feit is dat Krako sinds het einde van de jaren zestig van de twintigste eeuw onbewoond is: het is in feite een spookstad.
Omgeven door pittoreske graanvelden en olijfgaarden, is de stad een enkele sculpturale compositie van nauw gebouwde huizen, "genesteld" op een kalkstenen rots. Boven de gewelfde steegjes en steile trappen rijst het silhouet van een Normandische toren en een 13e-eeuws kasteel. Van veraf lijkt het erop dat dit slechts één grote berg is: de kleuren van huizen, kerken en vestingwerken zijn identiek aan de natuurlijke kleur van de rotsen waarop de nederzetting zich bevindt.
Maar al op weg naar de stad worden de gevolgen van de destructieve aardverschuivingen die zich in de tweede helft van de twintigste eeuw hebben voorgedaan merkbaar. Op een vreselijke dag in 1963 schudde een beving van ongekende macht de rotsen, met veel slachtoffers en vernietiging tot gevolg. Het werd echt onveilig om in de huizen te blijven en het was na deze gebeurtenis dat mensen ervoor kozen om naar de naburige nederzetting Krako Peschiera te verhuizen, en de natuur werd volledig overgenomen door hun voormalige huizen.
Ten tijde van de massale verhuizing woonden er ongeveer 2.000 mensen in de stad, waarvan slechts enkele oude mensen geen afstand wilden doen van hun huizen. Maar als je de gruwelen van die dagen vergeet, lijkt het erop dat de instortingen niet toevallig zijn gebeurd: zonder hen konden we vandaag niet genieten van de geweldige sfeer van deze mystieke plek. Geen wonder dat vele beroemde regisseurs hier hun meesterwerken filmden. Mel Gibson koos bijvoorbeeld Kracko voor de scène van de uitvoering van Judas uit de film 'Passion of Christ'.
Kracko rijst op temidden van een surrealistisch landschap verschroeid door de zon, halverwege tussen de zeekust en de Lucan Apennijnen. Het spookstadje is omgeven door ravijnen en diepe kliffen, gewassen door regenwater dat uit de heuvels stroomt en door kleigrond snijdt, als oude rimpels. Maar kijkend vanuit het uitzicht op het panorama en de stad binnenkomend, is de reiziger verrast om onaangeroerde straten te vinden die eruit zien alsof mensen hier pas gisteren zijn vertrokken. Met uitzondering van af en toe filmische apparatuur, zijn alle dingen in de stad gevuld met de geest van het verleden: door de straten wandelen, kun je oude huizen bekijken, het leven van aristocraten, gewone burgers en boeren ontdekken.
Net als oude spreuken herleven de namen van stadsblokken de rijke en mysterieuze geschiedenis van deze verlaten plaatsen. Dus de naam Canzoniere (Italiaans. "Songbook") komt van de naam van een oude taverne, die op een druk voetpad staat. Volgens de legende heeft een mooie minnares van een taverne als Circe met behulp van haar verleidingsmagie ongelukkige klanten tot slaaf gemaakt.
De wijk San Lorenzo (Italiaans: St. Lorenzo) is vernoemd naar de oude gewelfde fontein langs Cavone Street en omgeven door slanke palmbomen en weelderige olijven met zilveren kronen. Op de muren van de fontein zie je pacificerende silhouetten van oude boerderijen - strikte boergebouwen, die een echt kunstwerk van de landelijke cultuur kunnen worden genoemd. Op zijn beurt is het district Sant'Eligio (Italiaans: St. Eligio) gewijd aan de patroonheilige van de smeden. Deze heilige is ook vernoemd naar een prachtige kapel met uitstekende fresco's uit de zestiende eeuw, die enkele scènes met heiligen weerspiegelt in de buurt van de kruisiging van Christus.
Onder historische gebouwen is het kasteel, gebouwd in de 13e eeuw en nog steeds in staat om te bogen op perfect bewaard gebleven toegangspoorten en de hoofdtoren, van het grootste artistieke en architectonische belang. Het is ook de moeite waard om aandacht te schenken aan de kerk van St. Vincenzo (San Vincenzo) en de kerk van St. Nicholas (San Nicola) met een barok altaar gemaakt van veelkleurig marmer en twee schilderijen met de Madonna en het kind en de aartsengel Rafaël. Aan de rand van de stad is er ook een Franciscaanse kerk gewijd aan St. Peter, in twee beuken waarvan je het barokke altaar, een prachtig 17e-eeuws canvas en waardevolle houten koren kunt bewonderen.
Maar ondanks het feit dat niemand lang in Krako heeft gewoond, kun je niet alleen de oude architectuur in deze spookstad bewonderen. Bijvoorbeeld, naast het voormalige Franciscaanse klooster in de zomer, worden er elke zomer concerten van klassieke muziek, kerk en seculier georganiseerd, die de betoverende sfeer van een in de tijd bevroren stadje versterken.
Hoe kom je er?
Bekijk Kraco: spookstad in Italië op een grotere kaart
Er zijn verschillende manieren om naar Krako te gaan. Reizigers met auto's moeten de snelweg A3 Salerno-ReggioCalabria kiezen, de Sicignano degl iAlburni of Potenza nemen, de E847 volgen naar Pisticci Scalo en vervolgens de SS176 helemaal naar Peschiera nemen en uiteindelijk de SS103 naar Kraco nemen. Voor degenen die voor de trein hebben gekozen, bevindt het dichtstbijzijnde station zich in Pisticci Scalo (18 km) en het dichtstbijzijnde vliegveld ligt in Bari, 119 km.
Er zijn geen hotels in Krako, wat niet verwonderlijk is. Daarom is het het gemakkelijkst om een hotel te vinden in de stad Pisticci, op 20 km afstand. Omdat er zelfs in Craco Peschiera voor de reiziger op zijn best een agrotoerisme is, is het twijfelachtig. Matera ligt trouwens op 60 km van Krako - zeker daar kan elke toerist een hotel naar zijn smaak kiezen.
