Dankzij de film Paolo Sorrentino won Italië opnieuw de Oscars. Dit is al vijftien jaar niet meer gebeurd, sinds de dagen van "Life is Beautiful" van Robert Benigni. De directeur van "Great Beauty" ("La grande bellezza") bedankte Fellini, Scorsese en Maradona: "Ze waren mijn inspiratiebron"
"Life is Beautiful" won een Oscar voor de beste buitenlandse taalfilm. Italië sinds 15 jaar, heeft sinds 1999 geen gouden beeldje gewonnen. Maar deze keer overtrof het Italiaanse beeld serieuze rivalen: het werd tegengewerkt door een Belgisch drama Open cirkel (Alabama Monroe) Felix Van Groengin en Deens "The Hunt" Thomas Wintenberg ("Il sospetto" di Thomas Vintenberg). Tijdens de uitreiking ging regisseur Paolo Sorrentino, merkbaar opgewonden, het podium op met het hoofdpersonage van de film, Toni Servillo en producent Nicola Giuliano:
"Dankzij Tony en Nicolas bedank ik ook alle acteurs en producers. Ik ben de mensen die me hebben geïnspireerd voor deze film bedankt: Talking Heads, Federico Fellini, Martin Scorsese, Diego Armando Maradone. Ze hebben me allemaal een les geleerd over hoe je een echt zicht kunt creëren. is de basis van de cinema. Dankzij Napels en Rome, en mijn persoonlijke grote schoonheid, Daniela, en onze twee kinderen. Ik ben erg opgewonden, deze overwinning is vrij onverwacht voor mij. Andere films zijn ook sterk, en ik ben nu erg gelukkig. "
Het enthousiasme van de regisseur werd ook gedeeld door Italiaanse sociale netwerken, letterlijk gek, om de overwinning te vieren.
Toen herinnerde Sorrentino de Italiaanse cinema:
"Ik hoop dat deze film en deze overwinning de deur openen naar de Italiaanse bioscoop voor de internationale bioscoopmarkt."
De regisseur merkte op dat hij na zo'n overwinning een zekere verantwoordelijkheid voelt, omdat hij nu alle Italiaanse cinema op het wereldtoneel vertegenwoordigt.
"De afgelopen dagen heb ik sterke gevoelens ervaren, me voorstellend hoeveel mensen mijn film bespreken en willen winnen. En de realisatie van deze druk op mij. Het was niet gemakkelijk voor mij om deze periode te overleven, maar nu ben ik gelukkig. Het is niet gemakkelijk om de emoties te beschrijven die me nu overweldigen."
Wat betreft muziek, een belangrijk element van de film, beschreef Sorrentino het als volgt: "Dit is een soort verwevenheid van kerk en seculiere melodieën. Omdat Rome een stad is die de religieuze en seculiere, de katholieke kerk en het seculiere leven van de stad buiten het Vaticaan combineert. En muziek in de film weerspiegelt dit. "
Trouwens, voor de Oscars, slaagde de film over journalist Jep Gambardella (de held van Tonnie Servillo), die losjes naar het leven van het verzadigde, saaie en immorele Rome kijkt, erin om vele prijzen te verzamelen op andere filmfestivals: de Golden Globe, de British Academy, de European Film Academy.
