Cafe Greco, ook bekend als Antico Caffe Greco, is een geweldig kunstkoffiehuis dat zich in de buurt van de beroemde Spaanse Trappen in Rome bevindt. Een gezellig etablissement, dat gasten konden bezoeken: Byron, Goethe, Balzac, Stendhal, Gogol, Hans Christian Anderson, Schopenhauer, Wagner, Keats en vele andere mensen van kunst, bevindt zich op een levendige plek - Via Via dei Condotti 86, in een winkel hoek van Rome. Kleine tafels gerangschikt langs de gang van de kunstgalerij, geurige koffie en onovertroffen Italiaanse desserts wachten op hun fans.
Het verhaal
Aan het einde van de 17e eeuw. - begin 18e eeuw in Frankrijk, Italië en Duitsland begonnen vestigingen te verschijnen ("caffeaos", "kaffeehaus", "caffe-house") - koffiehuizen, waarvan de belangrijkste roeping was om de bezoekers de volledige diepte en charme van zo'n drankje als koffie over te brengen. Cafés begonnen te verschijnen in de buurt van treinstations, markten, grote pleinen en centrale straten en boden reizigers een verfrissend kopje aromatische drank.
Het is bekend dat het café Greco, gelegen in Rome, minstens 2 eeuwen geschiedenis heeft. Het bord boven de ingang van de inrichting luidt "1760 na Christus", en hoewel er geen schriftelijk bewijs is van deze specifieke datum, wordt algemeen aanvaard dat de coffeeshop het 250-jarig jubileum heeft uitgewisseld.
Het Romeinse café kreeg zijn ongewone naam naar analogie met het reeds bestaande koffiehuis in Milaan, dat het Grieks bevatte. In de aantekeningen van de filosoof Pietro Verri wordt Cafe Greco genoemd als een plek waar hij en zijn gelijkgestemde vrienden bezochten om uitstekende koffie te drinken, een krant te lezen en natuurlijk te kletsen. Verry merkt op dat er veel van dergelijke bedrijven waren verbonden door een gemeenschappelijk idee. Zo was het koffiehuis van de 18e eeuw het epicentrum van het culturele en politieke leven in Rome.
Carlo Goldoni, een toneelschrijver en libretto-meester, woonde in Rome vlakbij het Greco-café. Een gepassioneerde bewonderaar van het beroemde koffiehuis, Goldoni portretteerde deze plek in een van zijn werken "Bottega del Caffe". Het uiterlijk van Greco, zoals het was in de 18e eeuw, werd perfect bewaard voor ons door het canvas van 1797, behorend tot het penseel van Mariana Dionigi. De kunstenaar en archeoloog, die draaide in de hoogste kringen van de Italiaanse adel, presenteerde haar werk aan het beroemde café. Het beeld is vandaag te zien in de muren van de instelling.
"Duits café"
In de 19e eeuw kreeg het Greco-café lange tijd de bijnaam 'Duits café', en dit alles was te wijten aan het feit dat Duitse inwoners Rome vaak begonnen te bezoeken. Duitse toeristen gingen naar de bergen, bezochten Napels, genoten van de pracht van de hoofdstad. Ze begonnen echter steevast de gewoonte te verzamelen 'rond 16.00 uur en na zonsondergang', zoals de Brusselse professor Friedrich Heinrich von der Hagen schreef. Dit werd vergemakkelijkt door de nabijheid van het hotel tot de Duitsers, evenals de afwezigheid van rookbeperkingen. De tastbare invloed van de Duitse cultuur, die het café met vreugde opnam, veranderde het in een kosmopolitische plaats.
In 1818 maakten de toekomstige vorst Ludwig I van Bovarsky (Duits: Ludwig I von Bayern) en zijn medewerkers het Greco-café tot het ongeschreven hoofdkwartier voor hun vergaderingen in Rome. Maar ze waren bezig met een zeer serieuze zaak - ze probeerden de hereniging van Tefton uit te voeren.
De Duitse periode werd ook weerspiegeld in de inrichting van de coffeeshop - 15 schilderijen en miniaturen sieren de muren. Waaronder het werk van de Oostenrijkse kunstenaar Joseph Anton Koch (Joshep Anton Koch) en de Duitse Peter Cornelius (Peter Cornelius).
De botsing van lokale Italiaanse en geïmporteerde Duitse culturen, afgewisseld met getalenteerde berichten van vertegenwoordigers van andere Europese en Scandinavische landen, creëerde een werkelijk onbeschrijfelijke sfeer. Paus Leo XIII (Leo XIII) herinnerde zich dus vaak in zijn memoires aan de tijd die hij tijdens zijn studententijd doorbracht in de muren van het café Greco.
Het interieur
Cafe Greco werd vele malen vereeuwigd, in proza, poëzie, in muziek en op canvas. Foto's, miniaturen en panelen veroverden niet alleen het koffiehuis voor ons zoals het was in de 18-19 eeuw, maar ze weerspiegelen perfect de sfeer van die tijd, verbeelden de stamgasten van de instelling. De meest complete beschrijving van het interieur van de coffeeshop is te vinden in het boek van de Amerikaanse kunstenaar James Edward Freeman (James Edward Freeman). Na een aantal jaren in Rome te hebben gewoond, slaagde Freeman erin verliefd te worden op de Italiaanse hoofdstad en zich vol vreugde onder te dompelen in het culturele leven van de eeuwige stad. Het café, waarin buitengewone en buitengewone persoonlijkheden elke avond bijeenkwamen, kreeg een hele sectie in het kunstenaarsboek.
Omnibus Hall
Volgens Freeman lijkt het interieur van het café op een kaartenspel van clubs. De grootste hal, de Omnibus, is 2 meter breed en 8 meter lang. Het doorschijnende dak en de kleine tafels langs de muren doen opvallend denken aan de salons van de eerste bussen (omnibussen) die in Europa ontstonden. De muren van de hal zijn versierd met landschappen van Poolse en Italiaanse meesters. Een reeks ovale medaillons met portretten van beroemde gasten van het instituut - Wagner, Byron, Berlioz, Liszt en anderen, werd versterkt onder het plafond.
Het stucwerk met dieren en mythologische wezens die de hal in de tijd van Freeman versieren, waren slecht zichtbaar door rookwolken. Huidige bezoekers kunnen het echter zonder problemen bewonderen. Een speciale mascotte van het instituut is een kleine houten kist, die eeuwenlang een eervolle plaats innam aan de bar. Dit artefact is de brievenbus waarin bezoekers hun brieven plaatsen. Bijna alle correspondentie uit de doos vond zijn geadresseerden, met uitzondering van enkele brieven die daar nu zijn opgeslagen.
Hal van Venetië (Sala Venezia)
Om het interieur van deze kamer in 1837 te versieren, werd de Venetiaanse kunstenaar Ippolito Caffi uitgenodigd, panorama's met uitzicht op Venetië en Rome kwamen onder zijn borstel vandaan. Aan het begin van de 19e en 20e eeuw werden prachtige schilderijen echter hopeloos verwend. De eigenaren van het Greco-café nodigden Vincenzo Giovannini, die toen in Rome was, uit om de inrichting van de hal te restaureren. De kunstenaar schilderde nieuwe soorten Italiaanse steden, grotendeels gericht op verloren doeken.
Hal van Rome (Sala Roma)
Hal Omnibus wordt gescheiden door een boog van de volgende kamer - Hal Rome. Het interieur van deze hoek van het Greco-café werd ontworpen door de landschapschilder Vincenzo Giovannini in 1897. De eigenaar van het etablissement, Federico Gubinelli, vroeg de kunstenaar om de bezienswaardigheden van Rome weer te geven: de Boog van Titus, de Tempel van Vesta, het Colosseum. De doeken die het heden hebben bereikt, laten u toe om in de sfeer van de Italiaanse hoofdstad van het monster van de late 19e eeuw te duiken.
Rode Zaal (Sala Rossa)
De volgende boog scheidt de hal van Rome van de kamer met donkerrode muren - de rode hal. Zo'n rijke achtergrond dient als een uitstekende setting voor schilderijen in de stijl van het impressionisme, geschreven in de traditie van de "Barbizon School". Het meest indrukwekkend zijn de doeken van Domenico Morrelli "The Boat of Life" (Domenico Morelli "La Barca della Vita") en Garibaldino di Girolamo Induno "The Feeling of the Sublime" (Garibaldino di Girolamo Induno "Sentimento del Sublime").
Russisch spoor: Gogol, Ivanov, Kiprensky, Bryullov
Olga Sergeyevna Pavlishcheva, de zus van Pushkin, beweerde dat de plot van "Dead Souls" werd voorgesteld aan de Russische klassieker door haar broer, Alexander Sergeyevich. Om deze reden vertrekt Gogol naar Italië. Hij geloofde dat hij over Rusland kon schrijven, omdat hij er alleen was.
- Voor inspiratie raden we aan: Gogol's citaten over Rome
Het gehele verblijf van de schrijver in Rome is tussen 1838 en 1842. De belangrijkste gesprekspartners van de auteur waren de kunstenaars: Ivanov, Kiprensky, Bryullov. Ze hebben elkaar vaak ontmoet in Greco, waar veel van zijn werken zijn geschreven. In de vriendenkring bleef hij urenlang dineren in een café, waar hij graag ruzie maakte met Ivanov, die zijn goede vriend was.
In de diepten van de kamer, op een van de muren bij een rechthoekige tafel van marmer, werd een klein portret van een klassieker van Svekdomsky geplaatst, en werd geïnstalleerd ter gelegenheid van de 50e verjaardag van de dood van de schrijver. Een beetje verder is een gekrabbeld stuk papier.
Iemand was in staat om het handschrift van Gogol nauwkeurig te reproduceren door een fragment uit zijn brief uit Moskou aan een goede vriend Pletnev op te schrijven: "... ik kan alleen over Rusland schrijven in Rome, waar het mij in de hele gemeenschap lijkt."
Het is moeilijk te zeggen hoeveel geld de auteur had toen hij in de hoofdstad woonde. Vooral gezien zijn verslaving aan Greco. Er zijn aanwijzingen dat hij daar 's morgens koffie dronk met room. Een klein deel van het ijs waar Nikolai Vasilievich van hield was 67 lire waard. Weinigen lieten zichzelf zo genieten. Op basis hiervan werd een nogal vermakelijke versie geboren: Gogol, die in Italië woonde, vervulde de taken van geheime intelligentie. Informatie verkregen van buitenlandse bezoekers in Greco werd naar huis doorgestuurd. Echter, blootgesteld, gaat hij onverwachts naar huis, waar hij sterft onder dubieuze omstandigheden.
Wat te proberen
In zekere zin is het café van Greco conservatief; op het menu staan eeuwenoude soorten koffie, thee en de delicatesse van de aristocratie - warme chocolademelk. Aangezien een coffeeshop ook een particuliere kunstcollectie is die open is voor het publiek, zijn de prijzen op het menu vrij hoog.
Prijzen
Zoals met de meeste toeristische bestemmingen in Rome, heeft het Greco Cafe 2 prijzen per bar en "in een restaurant". Naast hogere prijzen, als u gaat zitten, wees dan voorbereid op een servicekosten van 8 euro. En hoeveel dacht je dat het kost voor een man in een hoge hoed en rok om je koffie en een dessert mooi op te dienen?
- We ontmoedigen niet, maar waarschuwen eenvoudig: Bijvoorbeeld, 2 cappuccino (2 × 8 euro) + 2 sinaasappelsap (2 × 12 euro) + desserts (2 × 5) + service (2 × 8) = 66 euro - is het het plezier van dit geld waard, iedereen beslist voor zichzelf.
Knight is aan zet
Maar wat als je op zo'n nobele plek genoteerd wilt worden? Natuurlijk drinken we, net als alle inwoners, koffie aan de bar. Hier en een cappuccino voor 2 euro, wat ook een beetje duur is voor Rome, en er zijn geen servicekosten. In totaal krijg je met het hierboven beschreven menu maximaal 6-8 euro per persoon.
Hoe kom je er?
- adres: Via dei Condotti, 86
- Werk tijd: dagelijks van 9:00 tot 21:00 uur
- Telefoon nummer: +39066791700
- Met de metro: Lijn A (station Spagna) en loop vervolgens langs Plaza de España (Piazza di Spagna).
- Met de bus: 117 naar de halte Trinita dei Monti en maak dezelfde wandeling als vanaf de metrohalte.
- Officiële website: www.anticocaffegreco.eu
