Een van de manen van Saturnus, Enceladus, slaat in zijn darmen een oceaan van smeltwater op, wat een echt thuis voor kiemen zou kunnen blijken te zijn. Deze conclusie werd getrokken door wetenschappers uit Italië en de Verenigde Staten, die hun krachten bundelden om de enorme planeet en zijn satellieten te bestuderen.
Het eerste grondwateronderzoek op de zuidelijke polis van een kleine satelliet die draait om Saturnus, werd uitgevoerd als onderdeel van een gezamenlijk Cassini-missieprogramma dat getalenteerde wetenschappers uit Amerika, Italië en Europa samenbracht. De missie werd volledig toevertrouwd aan het Amerikaanse agentschap NASA (National Aeronautics and Space Administration), terwijl Italië alle benodigde radars leverde voor het meten van de missie, meetinstrumenten en andere apparatuur.
Na een aantal jaren van zorgvuldig onderzoek van de materialen en monsters die tijdens de missie zijn verzameld, kwamen de wetenschappers tot de conclusie dat het totale wateroppervlak op Enceladus ongeveer gelijk is aan de hoeveelheid water in het Bovenmeer (het tweede grootste ter wereld) en groter is dan Gardameerdat is 245 keer in Italië. Gelegen tussen de kern en de schaal van de planeet, bevindt de oceaan zich op een diepte van 31 kilometer onder het oppervlak van de satelliet. "De metingen en onderzoeken die we hebben uitgevoerd, hebben ons in staat gesteld om een enorm vloeistofreservoir te ontdekken dat vergelijkbaar is met de hoeveelheid water in het Bovenmeer in Noord-Amerika," verklaarde Prof Luciano van La Sapienza University in Rome. De schokkende resultaten van de missie geven aan dat de Enceladus-satelliet (met een diameter van 500 kilometer) de beste omstandigheden voor het leven buiten de aarde kan bieden.
Voor het eerst vroegen wetenschappers zich af over het bestaan van grondwater op de satelliet van Saturnus in 2005, nadat ze stoom boven het oppervlak hadden ontdekt.
"Het materiaal dat we op de zuidpool van Enceladus hebben weten te bemachtigen, was zout water dat organische moleculen bevat, de belangrijkste chemicaliën die nodig zijn voor het leven," zei Linda Spilker, die direct betrokken was bij de Cassini-missie. "Deze ontdekking heeft onze visie op een" potentiële plek om te wonen "in ons zonnestelsel, evenals in de zonnestelsels van andere planeten, enorm uitgebreid."
Het ruimteschip met dezelfde naam Cassini maakte van 2010 tot 2012 drie vluchten rond Enceladus om de zwaartekrachtvelden van de satelliet te bepalen. Twee vluchten werden gemaakt boven de zuidpool van het object van studie op een hoogte van 65 en 44 mijl boven het oppervlak ervan, en één vlucht was boven de noordpool op een afstand van 31 mijl. Daarvoor werd Cassini gebruikt voor een gedetailleerde analyse van de planeet Saturnus en al zijn satellieten (ze had ze 53). Onderzoekers geloven dat de ontdekte oceaan zich mogelijk onder een laag ijs bevindt die heel Enceladus bedekt. "Voor het eerst in de geschiedenis hebben we de geofysische methode gebruikt om de innerlijke structuur van Enceladus te" onderzoeken ", zei David Stevenson, professor in de astronomie.
