Volkslied van Italië

Volkslied van Italië vanaf 12 oktober 1946 erkend lied "Brothers of Italy" (Fratelli d'Italia). De tekst is gemaakt door de jonge Garibaldiaanse dichter Goffredo Mameli (Goffredo Mameli, 1827-1849). De muziek is gecomponeerd door de beroemde componist en operatortor Michele Novaro (Michele Novaro, 1818-1885). Het volkslied van Italië wordt soms het "Lied van de Italianen" (Il canto degli Italiani) genoemd of ter ere van de dichter - het "volkslied van de Mameli" (Inno di Mameli).

Geschiedenis van de schepping

Het volkslied van Italië werd gecomponeerd in 1847, toen het gefragmenteerde land voor de oorlog met Oostenrijk (1848) en de komende eenwording (1861) in een stroom van patriottisme verkeerde.

De auteur, een twintigjarige student van Goffredo Mameli, was een actieve deelnemer aan de bevrijdingsbeweging onder leiding van Giuseppe Mazzini. Op het moment dat hij het belangrijkste gedicht in zijn leven schreef, waaruit de tekst van "Liederen van Italianen" was overgenomen, stond Goffredo in de rang van kapitein en beval een detachement van driehonderd mensen. Hij wijdde zijn hele korte leven aan de bevrijding van zijn vaderland.

De jonge man vocht met de Oostenrijkers in belegerd Milaan, waar hij vrijwillig arriveerde met zijn detachement, waarna hij in Genua de instructies van Giuseppe Garibaldi uitvoerde, Rome verdedigde tegen de Fransen.

Een toevallige wond onderbrak het leven van de jonge dichter, hij stierf op de leeftijd van tweeëntwintig jaar aan bloedvergiftiging, zelfs amputatie van het been redde niet.

Stervend, uitzinnig, herhaalde Goffredo voortdurend de woorden van zijn gedicht. Slechts twee jaar bleven over voor de proclamatie van de Republiek en de annexatie van Rome. De jonge dichter werd begraven in Rome.

De persoonlijkheid van de componist is ook interessant. Michele Novaro was, net als Mameli, een inwoner van Genua, de meest muzikale stad van Italië. Hij was ook een trouwe volgeling van Garibaldi, zijn hulp aan de beweging bestond uit het componeren van muziek voor patriottische liedjes en het inzamelen van geld. Terwijl hij muziek aan de tekst schreef, was Mameli Michele Novaro in Turijn, leidde het koor in de theaters van Reggio en Carignano, later, al in Genua, creëerde hij de Folk Choral School en wijdde hij de rest van zijn leven eraan. Volgens Novaro maakte de poëzie zoveel indruk op hem dat de melodie vrijwel onmiddellijk werd gecomponeerd. De componist ontving geen privileges, had zelfs geen voorspoed - alleen opmerkelijk talent en oprechte volksliefde waren zijn rijkdom. Maar in één bleek Novaro succesvoller te zijn dan Mameli - hij had de kans om het geliefde thuisland als één te zien, en Rome veroverde met zoveel moeite - de hoofdstad. Trouwe studenten begroeven hem op een begraafplaats in Staglieno, naast het graf van Mazzini - een postume onderscheiding voor een onzelfzuchtige revolutionair. De eerste editie van The Brothers en de score van Michele Novaro zijn in het Genuese Mazzini Institute.

Het volkslied van Italië, pas officieel goedgekeurd in 2006, won onmiddellijk de liefde van mensen. De beroemde Duizend Garibaldi maakte haar zegevierende reis met dit lied, ze werd gezongen tijdens bijeenkomsten en haastte zich in de strijd met haar. Het volkslied van Italië met de woorden van Mameli werd de gezonde achtergrond van Risorgimento (il Risorgimento).

Volkslied van Italië vandaag

In de jaren 90. tegenstanders van het volkslied Mameli begonnen te zeggen dat de tekst over de revolutionaire strijd verouderd was. Als optie werd Va 'pensiero, een koor van gevangen Joden uit de derde akte van de opera Nabucco van Giuseppe Fortunino Francesco Verdi voorgesteld. Verdi zelf waardeerde het gedicht van Mameli zeer en geloofde dat het "Lied van de Italianen" geenszins inferieur was aan de "Marseillaise". Maar de aanhangers drongen erop aan dat het veranderen van het volkslied van Italië, dat al zestig jaar oud was, zinloos was. Er werd een referendum gehouden, waarna de 'gebroeders van Italië' het officiële volkslied bleven.

Hymne woorden

Het Italiaanse volkslied met de woorden van Mameli, hoewel erkend door het parlement, heeft nog steeds een tijdelijke status, maar sinds 2012 is er een wet aangenomen over zijn verplichte studie op scholen. Revolutionaire ideeën stierven uit als onnodig, maar over het genie van bescheiden auteurs waren jaren niet dominant. De vertaling in het Russisch, hoewel minder in melodie en harmonie van versificatie naar het origineel, geeft een idee van de gevoelens en ambities van de jonge dichter: