In het laatste nummer hebben we beschreven hoe de situatie geleidelijk escaleerde tot een helderwitte gloed en alle geïnteresseerde personen (en er waren er zoveel!) Aanwezig bij het verzamelen van troepen. Naast Cicero, die besloot de gruwelen van de machtsverdeling in het land buiten te sluiten.
Als onderdeel van de toename van het aantal eenheden reed Octavian naar het zuiden van Italië, waar Caesars campagneveteranen en huidige legionairs zich vestigden, die om de een of andere reden het zand in het verre Libië of Parthia niet vertrapten. De krijgers wilden nu niet zo graag in een ander conflict passen, en zelfs tegen Anthony, een bekende bondgenoot van de overleden dictator en, over het algemeen, een goede commandant, maar de Octaviaanse slimheid in het omgaan met argumenten deed het. Nadat hij iedereen veel geld, roem en wraak had beloofd aan de moordenaars van de aanbeden 'vader van de natie' en nauwelijks zei dat hij Mark zou moeten doden, was Guy in staat om duizenden supporters te winnen - zodat er niets was om naar Rome terug te keren.
In de hoofdstad was er echter een kleine trekhaak. De jonge politicus moest willens en wetens het doel van zijn campagne verklaren om diegenen te overtuigen die diep geïrriteerd waren door Anthony - in Rome waren ze in orde en onder de adellijke klasse - maar sommige van de aangeworven soldaten begrepen dit niet meer. Guy liet echter niet veel achter - hij beloofde zeer opbeurende bedragen, en de meeste soldaten bleven bij hem. Senatoren durfden Mark echter niet zo meteen een vijand van de republiek te noemen - tenslotte een belangrijk en gevaarlijk persoon. En Octavianus, die niet alle wettelijke procedures en formaliteiten heeft doorlopen, is echt iemand, zij het een populaire.
Guy had conclusies getrokken voor de toekomst, verliet de stad en kampeerde in Arezzo, in het noorden, terwijl hij in het geheim speciaal opgeleide mensen naar het kamp van Anthony stuurde, die net naar Rome marcheerde met het idee om alles uit te drukken waar hij aan denkt onbeschaamde starters, bestuurd door allerlei sprekers met een al te actieve burgerhouding.
Nadat hij de stad had bereikt, ontving Mark de Senaat nog niet met een nieuw armvol winstgevende (voor hemzelf) voorstellen, en ontving zeer triest nieuws voor hem - het legioen van Mars verliet zijn onderwerping en stormde in de armen van de genereuze Octaviaan. De machtsverhoudingen begonnen te verschuiven.
De gewonde Mark ontwikkelde een krachtige activiteit, in een poging Guy te herkennen voor zulke trucs als een vijand van het volk, maar de parlementariërs toonden niet veel enthousiasme en waren over het algemeen van mening dat het beter zou zijn voor de gerespecteerde om al vrede te sluiten, en niet om een nieuwe storm te organiseren in het lang lijdende Italië. Terwijl de verbitterde politicus zijn sandaal op het podium sloeg, kwam het volgende nieuws van de troepen - Het IV-legioen, na te hebben geluisterd naar de wapengebroeders over een bevredigend leven, spuugde eensgezind in de richting van de voormalige commandant en liep over het al gebaande pad naar Octavianus.
In Rome blijven is gevaarlijk geworden. Als Guy een voorstander was geweest van dezelfde beslissingen als Mark, dan zou die laatste vanuit zijn eigen huis zijn gerookt, en tegelijkertijd onroerend goed in brand steken dat niet kon worden gestolen, en Anthony begreep dit perfect. Hij scoorde op beschuldigingen in de richting van Octavianus, en praatte snel en energiek de senaat om de provincies te herverdelen, en nog smakelijker en voedzamer Gallië uit te persen, en toen glimlachte geluk uiteindelijk naar hem.
Decim Brutus, een van de samenzweerders en moordenaars van Caesar, die eerder de rang van onderkoning van Near Gaul van de dictator had gekregen, zou het grondgebied niet overgeven, zoals de Senaat meedeelde. Mark besefte dat het een geschenk van het lot was. De rebel werd gevonden! Zonder een dergelijk aannemelijk excuus zou het verlaten van de hoofdstad met de troepen beschamend zijn en niet vertrekken - het is eng, daarom zullen alle legionairs naar Octavianus gaan, die, afgaande op de beloften, de staat Croesus en de Scrooge McDuck kluis samen opgegraven.
Anthony rende vreugdevol naar de stad Mutin, om Decimus Brutus te roken, en Octavian benaderde de lege plek in Rome, voorzichtig Cicero uit de datsja ontladen als zware artillerie met betrekking tot retoriek. Het hielp. De senaat, enigszins verbluft door de activiteiten van Anthony, trok zich desondanks omhoog en gaf een oplossing voor het probleem met uitbundige patriciërs - ze stuurden hem een aanbod om de troepen terug te trekken, maar niet meer dan 200 mijl dichter bij Rome. Nogmaals, het was niet mogelijk om Mark de vijand van het vaderland te verklaren, ondanks zelfs Cicero, die mensen verbrandde met de kracht van een zwaar vlammenwerpersysteem met een werkwoord. Maar dankzij hem, waarbij hij alle wetten en tradities omzeilde, kreeg Octavian de rang van profeet, het recht om troepen te leiden en opgenomen in de Senaat.
Ondertussen antwoordde Mark, en bood aan Gallië te ruilen - ze zeggen dat hij instemt met een meer afstandelijke, en laat de buur, het zij zo, het wegnemen, maar alle wetten die hij heeft aangenomen, moeten precies worden goedgekeurd zoals hij ze schreef.
De nieuw gekozen consuls Gaius Vibi Pansa en Aul Girtius, die begrepen wat er aan de hand was, verzamelden een leger en haalden tegelijkertijd Octavian over om zijn troepen te delen in ruil voor een toekomstige bescherming in alle zaken. De geïrriteerde senaat stuurde een andere ambassade naar Mark met andere voorwaarden van het vredesakkoord, maar Anthony, die ook niet in de beste stemming was, antwoordde en was volkomen lelijk, in detail detaillerend waar hij alle parlementariërs had gezien en wat hij met hen en hun familieleden had gedaan. Ondertussen, terwijl de ambassadeurs heen en weer zwierven langs de goede Romeinse wegen, waren er al kleine botsingen begonnen in het noorden van de hoofdstad tussen de eenheden van de erfgenaam van Caesar en Anthony.
Na zich vertrouwd te hebben gemaakt met de verre van vleiende mening van zichzelf, werden de Romeinse autoriteiten boos, annuleerden alle eerder gegeven bevelen van Anthony, noemden zijn acties een rebellie tegen de legitieme autoriteiten, en gaven de consul nog steeds groen licht - zeggen ze, leren de wijze beleefdheid.
Dus de legioenen gingen naar de legioenen. De volgende burgeroorlog in Rome, later Mutinsky genoemd, begon officieel.
En hoe het zal eindigen, zullen we leren in het volgende nummer.
Geschiedenis Leuk voor mij speciaal voor Italië.
