Als je ver weg woont van je geboorteland, zul je vroeg of laat nieuwe gewoonten opmerken die inherent zijn aan de lokale bevolking. En welke tekenen wijzen erop dat u geleidelijk een echte inwoner van Italië wordt?
- je communiceren met de lokale barman over "u"en hij dient je eerst. Op weg om een echte Italiaan te worden, stelde je jezelf voor aan de koffiecultuur en identificeerde je jezelf ook in een nabijgelegen bar.
- Wanneer je elkaar ontmoet kus iedereen. Italiaanse groeten aan buitenlanders lijken misschien overdreven, maar als je een vriend op de wang niet kust, wordt je hier gewoon niet begrepen.
- De straat oversteken, jij al kijk niet rond. Toen je voor het eerst in Italië aankwam, was je uiterst verontwaardigd over het gebrek aan aandacht voor verkeersveiligheid en wachtte je lang op een eindeloze stroom auto's. Maar nu denk je waarschijnlijk al dat dit in de volgorde van de dingen is.
- Jij vaak zeg dat het leven mooi is, of zoiets. Italianen houden ervan te overdrijven, en hoe kan het slecht zijn voor de inwoners van het land van wijn en zon? Hier, op de standaardvraag "hoe gaat het?" Je zult de coole "min of meer" of iets ergers niet horen. En als u de gewoonte opmerkt om "geweldig!" Of "mooi!" Meerdere keren per dag uit te roepen, wees er zeker van: u staat al aan de Italiaanse kant met één voet.
- je voortdurend je stem verheffen. Toen je voor het eerst in Italië aankwam, schuwde je bijna weg, toen mensen die voorbij liepen bijna op hun best schreeuwden over hun zaken en problemen. Nu begrijp je dat het onmogelijk is om rustig te praten op een drukke plek, of wanneer je de aandacht wilt trekken van een vriend die aan de andere kant van de straat loopt.
- je actief praten gebaren op een Italiaanse manier. Het lokale arsenaal aan gebaren wordt voortdurend het onderwerp van grappen onder buitenlanders. En niet verrassend: inwoners van welk ander land zullen zo expressief kunnen spreken? Als je tijdens de communicatie met je handen zwaait, en het ook allemaal opruist met rijke gezichtsuitdrukkingen, aarzel dan niet: je zit al midden in het assimilatieproces.
- je stopte met het kijken naar het schema bussen en werktijden van lokale instellingen. Je weet gewoon dat dit volkomen nutteloos is.
In Italië werkt niemand en niets op schema. En je weet nooit wat er morgen zal gebeuren: een transportstaking of een langdurige fiesta van de eigenaar van de bakkerij. Het enige dat overblijft is om de wet "viene quando viene" ("wanneer zal zijn") te gehoorzamen.
- Je regelmatig gebruik tussenwerpsels in spraak "Beh", "boh" of "mah". Als je denkt dat ze een van de beste antwoorden op de vraag van je vriend zijn, en je emoties over hem zo goed mogelijk weerspiegelen, welkom bij de rang van Italiaans.
- Je wordt echte "gastronomische snob". Je wordt niet moe van het vinden van een fout met de onregelmatige vorm van de pasta of de keuze van de saus. Als je onbewust alle ongeschreven regels van de Italiaanse keuken volgt, kun je gerust zeggen dat je bijna een native bent.
- Je beschouwt jezelf wijn expert. Je hebt al lang een gedurfde stap gezet en bestelt niet langer zelfgemaakte wijn in het restaurant. Nu weet je welke geschikt is voor je gekozen gerecht, en beter dan elke sommelier kun je bepalen in welke regio en uit welke druivenvariëteit je wijn komt. Nu kunnen zelfs echte Italianen jaloers op je zijn.
